medycyna praktyczna dla lekarzy
Rak wątrobowokomórkowy (HCC) jest najczęstszym pierwotnym nowotworem wątroby. W światowych rejestrach znajduje się na 6. miejscu najczęściej rozpoznawanych nowotworów oraz na 2. prowadzącym do zgonów z przyczyn onkologicznych. Główną przyczynę rozwoju raka wątrobowokomórkowego na świecie stanowi przewlekłe zakażenie WZW typu B, a w krajach rozwiniętych - HCV.
W badaniu przeprowadzonym w Szkocji oceniono wpływ programu szczepień przeciwko HPV na częstość występowania śródnabłonkowej neoplazji szyjki macicy (CIN) u młodych kobiet.
Nagrodę Nobla w dziedzinie fizjologii lub medycyny w roku 2018 otrzymali James P. Allison z University of Texas, M.D. Anderson Cancer Center w Houston, USA i Tasuku Honjo z Institute for Advanced Study Kyoto University za odkrycie nowej terapii przeciwnowotworowej, polegającej na odblokowywaniu mechanizmów hamujących odpowiedź immunologiczną.
Rzadkie występowanie pewnych nowotworów stanowi duże wyzwanie w kontekście prowadzenia badań klinicznych z udziałem odpowiedniej liczby chorych, wystarczającej do zapewnienia właściwej mocy statystycznej, która pozwoli ocenić skutki zastosowania nowej metody leczenia. Założenie, że badanie musi obejmować odpowiednio dużą liczbę chorych, oparte na tradycyjnych parametrach statystycznych, może budzić nieuzasadnione przypuszczenia, że badania z udziałem małej grupy charakteryzuje niska jakość. Jak zatem planować badania, aby uzyskać wiarygodne wyniki?
W ostatnich latach jednym z największych osiągnięć w dyscyplinach chirurgicznych była zmiana myślenia o postępowaniu w okresie okołooperacyjnym. W wielu ośrodkach postępowanie nadal opiera się na zasadach eminence based medicine, tj. utartych zwyczajach i zaleceniach osób uznanych za autorytety. Tymczasem wiele stosowanych praktyk nie znajduje uzasadnienia w świetle aktualnych zdobyczy nauki.
Nadekspresja lub amplifikacja receptora ludzkiego naskórkowego czynnika wzrostu typu 2 występuje u 7–34% chorych na raka żołądka. Zastosowanie trastuzumabu razem z dwulekową chemioterapią to aktualnie standard postępowania. W artykule przedstawiono wyniki badania, którego celem było stwierdzenie zmian w statusie HER2 po takiej terapii.
Od 2012 roku co dwa lata w Sankt Gallen odbywa się międzynarodowa konferencja dotycząca nowotworów przewodu pokarmowego (The St Gallen International Gastrointestinal Cancer Conference). W tej części artykułu autorzy rozważają których chorych należy leczyć nie tylko operacyjnie, jakie badania należy wykonać kwalifikując chorych do leczenia neoadiuwantowego? Czy rodzaj wznowy ma wpływ na kwalifikację chorych do leczenia wielospecjalistycznego?
Kryteria odpowiedzi na leczenie pozostają standardem zarówno w badaniach klinicznych jak i w codziennej praktyce klinicznej. Zapewniają jednolitość i porównywalność oceny a ich stosowanie wpływa istotnie na podejmowane decyzje. Zamieszczamy krótkie zestawienie kryteriów obowiązujących obecnie w ocenie odpowiedzi na leczenie celowane i immunoterapię.
Od 2012 roku co dwa lata w Sankt Gallen odbywa się międzynarodowa konferencja dotycząca nowotworów przewodu pokarmowego (The St Gallen International Gastrointestinal Cancer Conference). Jej celem jest omówienie przez ekspertów najnowszych wyników badań i danych naukowych na temat pierwotnych nowotworów przewodu pokarmowego oraz wypracowanie wspólnego stanowiska w kwestii zaleceń dotyczących leczenia i opieki nad chorymi.
W ciągu ostatnich lat leczenie raka nerkowokomórkowego szybko ewoluowało. Wraz ze zwiększającą się liczbą nowych leków, konieczne staje się wprowadzenie zindywidualizowanego podejścia w leczeniu chorych, które uwzględniałoby zarówno cechy zależne od nowotworu, jak i od chorego. W artykule przedstawiono wybrane zagadnienia dotyczące aktualnego stanu wiedzy w odniesieniu do zindywidualizowanego podejścia w leczeniu chorych na przerzutowego raka nerkowokomórkowego.
Zadaj pytanie ekspertowi, przyślij ciekawy przypadek,
zgłoś absurd, zaproponuj temat dziennikarzom.
Pomóż redagować portal.
Pomóż usprawnić system ochrony zdrowia.
Blog Katarzyny Kubisiowskiej
Lista pozaekranowych nieszczęść księżniczki Lei jest dłuższa niż wszystkie razem wzięte części „Gwiezdnych wojen”. Przerażające i poruszające. Czym? Tym, że do opisu choroby psychicznej brakuje języka. To znaczy jest – ale stygmatyzujący, wykluczający.
