Wpływ szczepień przeciwko rotawirusom na ryzyko wystąpienia drgawek u dzieci jest przedmiotem coraz większego zainteresowania naukowców. Payne i wsp. w opublikowanym w 2014 roku badaniu kohortowym z retrospektywnym zbieraniem danych wykazali, że kompletne (2 lub 3 dawki w zależności od preparatu) szczepienie przeciwko rotawirusom (RV) wiązało się z ponad 20% zmniejszeniem ryzyka drgawek w ciągu roku po szczepieniu u dzieci w wieku <5 lat (p. Szczepienie przeciwko rotawirusom może zmniejszyć ryzyko drgawek). Obserwacje te potwierdzono w analizach ekologicznych (typu przed i po wprowadzeniu powszechnych szczepień) przeprowadzonych w Stanach Zjednoczonych i Hiszpanii, gdzie po rozpoczęciu powszechnych szczepień przeciwko RV odnotowano istotne zmniejszenie wskaźników hospitalizacji z powodu drgawek w populacji dzieci w wieku <5 lat, odpowiednio o 1–8% oraz 16–34% (p. Dodatkowe korzyści szczepienia przeciwko rotawirusom?).
W niedawnym wydaniu czasopisma „Clinical Infectious Diseases” naukowcy z Centers for Disease Control and Prevention opublikowali wyniki badania kohortowego z retrospektywnym zbieraniem danych, w którym ocenili wpływ szczepienia RV na ryzyko wystąpienia drgawek u dzieci w wieku <5 lat. Dane do badania uzyskano z bazy Truven Health Market Scan Commercial Claims and Encounters, w której gromadzone są dane medyczne osób ubezpieczonych przez pracodawcę oraz ich rodzin (ok. 30–40 mln osób) ze wszystkich 50 stanów.
Do analizy kwalifikowano dzieci urodzone po 31 grudnia 2005 roku (szczepienie przeciwko RV jest zalecane w Stanach Zjednoczonych od lutego 2006 r.) oraz te, które były ubezpieczone nieprzerwanie od miesiąca po urodzeniu. Epizod drgawek identyfikowano na podstawie informacji zawartych na karcie wypisowej ze szpitala (kody 333.2, 345, 779.0, 780.3 w klasyfikacji ICD-9-CM). Dzieci uznawano za zaszczepione przeciwko RV, jeżeli otrzymały 2 lub 3 dawki szczepionki w zależności od preparatu. W analizie uwzględniono tylko pierwszy epizod drgawek oraz te dzieci, u których do ukończenia co najmniej 27. tygodnia życia nie odnotowano hospitalizacji z powodu drgawek. Wykluczono natomiast te, które do 6. miesiąca życia nie otrzymały żadnej dawki szczepionki DTPa (autorzy założyli, że dzieci, które nie są szczepione zgodnie z obowiązującym kalendarzem, mogą istotnie różnić się pod względem cech klinicznych i demograficznych od dzieci, które są szczepione). Dzieci obserwowano od ukończenia 1. miesiąca życia do ukończenia 60 miesięcy lub do wystąpienia epizodu drgawek wymagającego hospitalizacji.
Ostatecznie populację badania otworzyło 1 193 425 dzieci, wśród których odnotowano 2296 hospitalizacji z powodu drgawek. 848 869 (71,1%) dzieci uznano za w pełni zaszczepione przeciwko RV, 176 350 (14,8%) za częściowo zaszczepione, a pozostałe 168 206 (14,1) za nieszczepione. Większość dzieci (86,5%) była szczepiona preparatem zawierającym szczepy cielęco-ludzkie rotawirusów (RotaTeq).
Burke i wsp. oszacowali, że u dzieci w pełni zaszczepionych przeciwko RV, w porównaniu z dziećmi nieszczepionymi, ryzyko hospitalizacji z powodu drgawek było o 24% mniejsze (hazard względny skorygowany o znane czynniki zakłócające – aHR: 0,76 [95% CI: 0,67–0,87]). Ten dodatkowy efekt ochronny szczepienia przeciwko RV obserwowano również u dzieci częściowo zaszczepionych, choć był on mniejszy i wyniósł 14% (aHR: 0,86 [95% CI: 0,74–1,0).
Autorzy badania w dyskusji zwrócili uwagę, że jest to pierwsza analiza, w której wykazano korzystny wpływ szczepienia przeciwko RV na ryzyko wystąpienia drgawek u dzieci do 5. roku życia w okresie obserwacji dłuższym niż rok po szczepieniu.
