Metodyka: badanie kliniczno–kontrolne zagnieżdżone.
Badani: 155 chorych na NZJ urodzonych w latach 1958–1989, których obserwowano prospektywnie od urodzenia do zachorowania, oraz do 5 zdrowych osób odpowiednio dobranych dla każdego pacjenta pod względem wieku, płci oraz rejonu geograficznego. Wszyscy badani objęci byli opieką medyczną w 4 dużych zespołach opieki zdrowotnej w USA i zakwalifikowano ich do prospektywnego badania odczynów poszczepiennych, które było koordynowane przez Centers for Disease Control (CDC) i Prevention Vaccine Safety Datalink.
Wyniki: Szczepienie szczepionką MMR nie zwiększało znamiennie ryzyka zachorowania na NZJ, chorobę Leśniowskiego i Crohna lub wrzodziejące zapalenie jelita grubego (OR odpowiednio: 0,59 [95% CI: 0,21–1,68]; 0,4 [95% CI: 0,08–2]; 0,8 [95% CI: 0,18–3,56]). W porównaniu z dziećmi, których nie zaszczepiono, szczepienie MMR przed 12. miesiącem życia lub w wieku 12–18 miesięcy nie wpływało na ryzyko zachorowania na NZJ, natomiast szczepienie po 18. miesiącu życia znamiennie to ryzyko zmniejszało (OR odpowiednio: 0,61 [95% CI: 0,15–2,45]; 0,86 [95% CI: 0,28–2,59]; 0,16 [95% CI: 0,04–0,68]). Podobne wyniki uzyskano dla innych szczepionek przeciwko odrze.
Wniosek: Nie stwierdzono związku między szczepieniem przeciwko odrze, śwince i różyczce szczepionką skojarzoną (MMR) lub inną szczepionką przeciwko odrze a zachorowaniami na nieswoiste zapalenia jelita (opr. J.M.)
Opublikowano w czasopiśmie Medycyna Praktyczna – Pediatria, 2/2001
