Dzieci zaszczepione przeciwko ospie wietrznej rzadziej chorowały na półpasiec

14.07.2014
Incidence and clinical characteristics of herpes zoster among children in the varicella vaccine era, 2005–2009
Weinmann S. i wsp.
J. Infect. Dis., 2013; 208: 1859–1868

Opracowała lek. Iwona Rywczak

W amerykańskim badaniu kohortowym oceniono epidemiologię półpaśca u dzieci w okresie realizacji programu powszechnych szczepień przeciwko ospie wietrznej. Badaniem objęto populację 144 000 dzieci w wieku <18 lat. Na podstawie elektronicznych baz danych zidentyfikowano 551 dzieci, u których w latach 2005–2009 rozpoznano półpasiec. Do dalszej analizy zakwalifikowano 322 dzieci, od których pobrano materiał z wykwitów skórnych. Zakażenie wirusem ospy wietrznej i półpaśca (VZV) potwierdzono u 254 chorych (w tym 83 szczepionych przeciwko ospie wietrznej) – u 214 (84%) dzikim wirusem, u 38 (15%) szczepem szczepionkowym, a u 2 rekombinantami wirusa dzikiego i szczepionkowego. U 52% zaszczepionych dzieci w wykwitach półpaśca wykryto dziki szczep VZV, a u 46% – szczep szczepionkowy – odsetek ten nie zmieniał się istotnie w trakcie okresu obserwacji. Zaszczepione dzieci, u których stwierdzono szczep szczepionkowy VZV, były istotnie młodsze w momencie rozpoznania półpaśca (p <0,0001) – mediana wieku 2 lata (zakres 1–14 lat), w porównaniu z medianą wynoszącą 13 lat (zakres 2–17 lat) u dzieci zaszczepionych, z potwierdzonym zakażeniem wirusem dzikim oraz 14 lat (zakres 3–17 lat) u dzieci nieszczepionych. Nie stwierdzono istotnych różnic w objawach klinicznych półpaśca wywołanego przez szczep szczepionkowy oraz półpaśca wywołanego przez szczep dziki u szczepionych i nieszczepionych przeciwko ospie. Wartość predykcyjna rozpoznania półpaśca przez lekarza podstawowej opieki zdrowotnej (positive predictive value – PPV) wyniosła 89,2% (95% CI: 85,0–92,6) i była większa u osób nieszczepionych niż szczepionych przeciwko ospie – 93,2% (95% CI: 88,7–96,2) vs 79,3% (95% CI: 68,6–87,6).

Ogólna zapadalność na półpasiec potwierdzony laboratoryjnie wyniosła 112/100 000/rok. U dzieci zaszczepionych przeciwko ospie wietrznej zapadalność była mniejsza o 79% niż u dzieci nieszczepionych (48 vs 230/100 000/rok) – takie mniejsze wskaźniki zapadalności obserwowano w grupach wiekowych 3–9 i 10–17 lat. W grupie wiekowej 1–2 lat zapadalność była natomiast większa wśród dzieci zaszczepionych (ok. 10 vs 1/10 000/rok), co może mieć związek z późniejszym okresem ujawniania się półpaśca wywołanego dzikim szczepiem VZV (p. wyżej) i/lub mniejszą zapadalnością na ospę wietrzną w tym wieku w porównaniu ze starszymi dziećmi.

Autorzy badania wyciągnęli wniosek, że szczepienie przeciwko ospie wietrznej wiąże się z mniejszym ryzykiem zachorowania na półpasiec u dzieci. Wśród dzieci zaszczepionych ponad połowę przypadków półpaśca wywołało zakażenie dzikim szczepem VZV.

Wybrane treści dla pacjenta
  • Półpasiec – od kiedy i do kiedy chory zaraża, czy może zarazić ospą wietrzną?
  • Ostre wirusowe zapalenie wątroby u dziecka
  • Pokrzywka u dzieci
  • Choroba krwotoczna noworodków
  • Szczepienia przed wyjazdem do Afryki Południowej
  • Kłębuszkowe zapalenie nerek u dzieci
  • Choroba afektywna dwubiegunowa u dzieci i młodzieży
  • Astma u dzieci - mechanizmy i przyczyny
  • Szczepienia obowiązkowe dla podróżnych
  • Schizofrenia u dzieci i młodzieży

Reklama

Napisz do nas

Zadaj pytanie ekspertowi, przyślij ciekawy przypadek, zgłoś absurd, zaproponuj temat dziennikarzom.
Pomóż redagować portal.
Pomóż usprawnić system ochrony zdrowia.

Przegląd badań