Opracowała lek. Iwona Rywczak
W 1995 roku w Stanach Zjednoczonych wprowadzono program szczepień przeciwko ospie wietrznej, obejmujący podanie 1 dawki szczepionki. Schemat 2-dawkowy wprowadzono w 2006 roku. Na podstawie danych z dwóch obszarów aktywnego systemu nadzoru (West Philadelphia [WP] i Antelope Valley [AV] z łączną liczbą mieszkańców ok. 625 000) oceniono, w jaki sposób 2-dawkowy program szczepień wpłynął na zapadalność na ospę wietrzną, stopień ciężkości zachorowań, wskaźniki hospitalizacji oraz liczbę ognisk epidemicznych. Analizą objęto lata 1995–2010.
W okresie stosowania 2 dawek szczepionki zarejestrowano łącznie 1528 zachorowań (1183 w AV i 345 w WP), z czego 145 (9,5%) potwierdzono laboratoryjnie. Na przestrzeni tych 4 lat stwierdzono zmniejszenie zapadalności na ospę wietrzną o 76,3% w WP (p = 0,001) oraz o 67,1% w AV (p = 0,001). Natomiast biorąc pod uwagę lata 1995–2010, ogólna zapadalność na obu obszarach zmniejszyła się o 98,7% (p <0,001). Zmniejszenie zapadalności zaobserwowano we wszystkich grupach wiekowych. Wśród 1302 zachorowań zarejestrowanych w latach 2006–2010, 61,7% wystąpiło u osób zaszczepionych 1 dawką szczepionki, a 7,5% u zaszczepionych 2 dawkami. U większości z tych osób choroba przebiegała łagodnie (<50 wykwitów). W latach 2006–2010 hospitalizacji z powodu ospy wietrznej wymagały 3 osoby z AV i 7 z WP (wskaźniki hospitalizacji odpowiednio 0,17/100 000 mieszkańców [95% CI: 0,05–0,51] i 0,52/100 000 mieszkańców [95% CI: 0,25–1,10]). W porównaniu z latami 2002–2005 wskaźniki te zmniejszyły się odpowiednio o: 43,3 i 47,4%, a w porównaniu z latami 1995–1998 odpowiednio o: 92,2 i 86,8%. Żaden z 10 chorych przyjętych do szpitala w latach 2006–2010 nie był szczepiony przeciwko ospie wietrznej (u 1 osoby występował niedobór odporności). Zarejestrowano także istotnie mniejszą liczbę ognisk epidemicznych. W AV wybuchło 12 ognisk w latach 2007–2010, natomiast w latach 2003–2006 – 47, a w latach 1995–1995 – 236 (p <0,01).
Autorzy badania wyciągnęli wniosek, że realizacja 2-dawkowego programu szczepień przeciwko ospie wietrznej wiązała się ze zmniejszeniem zapadalności na ospę wietrzną oraz wskaźników hospitalizacji, a także z mniejszą liczbą ognisk zachorowań na dwóch obszarach objętych aktywnym nadzorem epidemiologicznym. Zmniejszenie zapadalności we wszystkich grupach wiekowych sugeruje wpływ odporności zbiorowiskowej.
