Opracowały: lek. Iwona Rywczak, mgr Małgorzata Ściubisz
W 2010 roku w Stanach Zjednoczonych do programu szczepień dzieci do 2. roku życia wprowadzono PCV-13. W badaniu obserwacyjnym z prospektywnym zbieraniem danych oceniono wpływ programu szczepień na epidemiologię pneumokokowego zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych (PZOMR) w okresie przed wprowadzeniem programu (2007–2009) i po jego wprowadzeniem (2011–2013).
Analizą objęto pacjentów w wieku ≤18 lat, którzych w latach 2007–2013 leczono z powodu inwazyjnej choroby pneumokokowej (IChP) w 8 szpitalach i podległych im placówkach ambulatoryjnych.
W okresie obserwacji odnotowano łącznie 1207 przypadków IChP, z których 173 (14%) stanowiło PZOMR. W porównaniu z latami 2007–2009, odsetek przypadków PZOMR wśród IChP zwiększył się z 12 do 18%. Ogólna liczba zachorowań na PZOMR wywołane przez typy pneumokoka uwzględnione w szczepionce zmniejszyła się o 50%, a liczba zachorowań wywołana przez typy 19A, 7F i 3 odpowiednio o: 44, 80 i 38%. Liczba zakażeń typami nieuwzględnionymi w PCV-13 stanowiła 73% wszystkich przypadków odnotowanych w latach 2011–2013 i pozostała raczej na stabilnym poziomie, odnotowano jednak więcej przypadków zakażeń typem 33F.
Autorzy badania wyciągnęli wniosek, że 3 lata po wprowadzeniu programu szczepień niemowląt PCV-13 ogólna liczba zachorowań na PZOMR nie zmniejszyła się istotnie w porównaniu z latami 2007–2009, natomiast zmniejszył się udział PZOMR wywołanego przez typy pneumokoka uwzględnione w PCV-13. Nie stwierdzono wyraźnego zwiększenia liczby PZOMR wywołanego typami serologicznymi nieobjętymi szczepionką.