Opracowała mgr Małgorzata Ściubisz
W badaniu kliniczno-kontrolnym zagnieżdżonym przeprowadzonym w Izraelu oceniono związek między zachorowaniem na COVID-19 i szczepieniem przeciwko tej chorobie a ryzykiem zespołu Guillaina i Barrégo (ZGB). Dane uzyskano z oficjalnych krajowych rejestrów.
Wyjściową populację badania stanowiło 3 193 951 osób w wieku ≥16 lat korzystających ze świadczeń zdrowotnych Clalit Health Services w Izraelu. Do badania zakwalifikowano 76 osób, u których w okresie od stycznia 2021 roku do 30 czerwca 2022 roku rozpoznano pierwszy epizod ZGB (rozpoznanie w klasyfikacji ICD-9 zgodne z kodami 357.0 lub 357.00). Grupę kontrolną utworzyło 760 osób, które nie chorowały na ZGB, losowo wybranych z kohorty wyjściowej i dopasowanych pod względem wieku i płci. W obu grupach porównano częstość ekspozycji na zakażenie SARS-CoV-2 (potwierdzone w badaniu RT-PCR lub teście antygenowym) lub szczepienie przeciwko COVID-19 (uwzględniono każdy rodzaj preparatu, ale w ramach szczepień powszechnych stosowano głównie szczepionkę mRNA Comirnaty [Pfizer]).
Mediana wieku chorych na ZGB i osób w grupie kontrolnej wyniosła 56 lat, połowę populacji stanowiły kobiety. Ogółem wcześniejsze zakażenie SARS-CoV-2 potwierdzono u 9 osób (11,8%) chorych na ZGB i 18 osób z grupy kontrolnej (2,4%), natomiast wcześniejsze szczepienie przeciwko COVID-19 (preparatem mRNA Comirnaty) u 8 osób (10,5%) chorych na ZGB i 136 z grupy kontrolnej (17,9%). Wykazano, że okresie 6 tygodni (42 dni) narażenia ryzyko ZGB było 6-krotnie większe u osób z potwierdzonym zakażeniem SARS-CoV-2 (iloraz szans [OR]: 6,3 [95% CI: 2,55–15,56]), natomiast u osób zaszczepionych przeciwko COVID-19 nie obserwowano takiego zjawiska (wręcz przeciwnie, wyniki sugerują, że ryzyko to było niemal o 60% mniejsze; OR: 0,41 [95% CI: 0,17–0,96]).
Autorzy badania wyciągnęli wniosek, że zakażenie SARS-CoV-2 wiązało się z większym ryzykiem ZGB, natomiast szczepienie przeciwko COVID-19 może to ryzyko zmniejszyć. W dyskusji zwrócili jednak uwagę na pewne ograniczenia badania. Te ograniczenia wynikają z samej metodyki (badania obserwacyjne są bardziej narażone na wystąpienie błędu systematycznego), braku dostępu do indywidulanej dokumentacji pacjentów, co pozwoliłoby na weryfikację rozpoznania ZGB, a także ryzyka zakwalifikowania pacjentów z łagodnymi objawami infekcji do grupy niezakażonych, ponieważ badań w kierunku SARS-CoV-2 nie wykonywano przesiewowo.
