Szpitale węzłowe odwołują szczepienia przeciw COVID-19 na najbliższy tydzień dla tych uprawnionych z grupy zerowej, którzy czekają na pierwszą dawkę. Rząd wstrzymuje transport 330 tysięcy dawek do szpitali węzłowych, bo producent ogłosił zmniejszenie o 40 proc. dostaw do krajów unijnych. Dostaw, a w zasadzie jednej dostawy, w najbliższy poniedziałek. Za tydzień sytuacja z dostawami, zgodnie z zapowiedziami, wróci do normy.
Testowanie nauczycieli w jednej szkół w Bydgoszczy, 15 stycznia 2021. Fot. Roman Bosiacki / Agencja Gazeta
Największe wyzwanie. Zimna krew i arytmetyka w podstawowym zakresie. Informacja o czasowym zmniejszeniu dostaw szczepionki Pfizer i BioNTech mogła w piątek podziałać na wyobraźnię – i podziałała. Przedstawiciele rządu wspominali, że być może czekają nas „trzy, cztery tygodnie” zmniejszonych dostaw – w dodatku w niewiadomej skali. Politycy obozu rządzącego, m.in. poseł Bolesław Piecha, choć nie tylko, chwalili ministrów odpowiedzialnych za szczepienia za decyzję (krytykowaną przez wielu ekspertów) o zamrażaniu połowy dotychczasowych transportów na poczet drugiej dawki. Ale nie tylko politycy – wielu osobom wizja pustoszejących mroźni w ARM przesłoniła, najwyraźniej, zdolność do słuchania i liczenia. W tym kontekście decyzja o wstrzymaniu szczepień w etapie zero, do czasu gdy producent nie przedstawi – na piśmie – harmonogramu następnych dostaw, przeszła niemal bez komentarzy.
Tymczasem zmniejszona poniedziałkowa dostawa to oczywiście kłopot, ale nie można abstrahować od faktu, że ma to być jedna – policzalna – redukcja dawek (o 40 proc.). I że – szczęśliwie, z tego punktu widzenia – w tym tygodniu drugą dawkę powinno otrzymać ok. 50 tysięcy osób. Tyle bowiem wyszczepiono od 27 grudnia do 3 stycznia. Czy to wystarczający powód, by zaburzać harmonogram szczepienia pierwszą dawką w etapie zero – w takim stopniu, w jakim uczynił to rząd? Utrzymanie harmonogramu szczepień w etapie pierwszym i szczepienie podopiecznych DPS-ów jest decyzją ze wszech miar słuszną, jednak praktyczne skasowanie tygodniowego harmonogramu prac punktów szczepień w etapie węzłowym świadczyć może nie tyle o przenikliwości i zapobiegliwości, co o braku zimnej krwi i nadmiernej skłonności do podejmowania radykalnych kroków. Których ani liczby, ani okoliczności zewnętrzne nie uzasadniają.
Wydaje się jednak, że przynajmniej do czasu, gdy w Polsce nie będzie dostępna – w dużych ilościach – szczepionka drugiego producenta, z takimi gwałtownymi reakcjami decydentów musimy się liczyć.
Największa porażka. „Jestem rozczarowany brakiem poczucia odpowiedzialności. Oczekiwałbym standardu etycznego uczelnianego, a nie bazarowego” – w ten sposób minister zdrowia skomentował decyzję rektora WUM prof. Zbigniewa Gacionga, który odmówił podania się do dymisji po tzw. aferze szczepionkowej. Minister Adam Niedzielski wcześniej przedstawił ustalenia komisji NFZ, z których wynikało, że do nieprawidłowości przy szczepieniach w końcówce grudnia doszło. Nie udało się przedstawić dowodów, że rektor WUM był w nie w jakikolwiek sposób zamieszany, jednak minister publicznie zażądał dymisji. W następnych dniach media zaczęły ujawniać, że – nawet jeśli przyjąć, że dawki szczepionki mogły być spożytkowane lepiej, a punkt szczepień nie wykonał wystarczająco wiele, by informacja o wolnych i koniecznych do natychmiastowego zużycia szczepionkach dotarła do zarejestrowanych na szczepienie medyków – duża część odpowiedzialności za chaos spoczywa i na resorcie zdrowia, i na NFZ, i na ARM. Inaczej mówiąc, że linia obrony WUM jest spójna (choć nawet sama uczelnia przyznała, że błędy zostały popełnione). Minister zdrowia tymczasem brnie w sytuację, która nie służy ani powadze piastowanego przez niego urzędu, publicznie odgrażając się rektorowi („Pożyjemy, zobaczymy, czy tej rezygnacji nie będzie” na antenie TVP) czy wręcz grożąc brakiem współpracy z władzami WUM, jeśli prof. Gaciong pozostanie rektorem. Trudne do zrozumienia.
