W europejskich szpitalach nie ma już ciężkich przypadków, a przynajmniej nie na taką skalę, jak wcześniej. Niewielu chorych na COVID-19 przebywa na oddziałach intensywnej terapii. Nie wiemy dlaczego. Oczywiście nadal są zakażeni pacjenci, ale wygląda na to, że nie dochodzi u nich do ciężkich powikłań, jak jeszcze kilka tygodni temu. Nie wiadomo dlaczego. Czy dlatego, że ludzie nabyli pewną odporność, czy dlatego, że wirus się zmienił?
Wspomniał mi Pan, że jako redaktor naczelny czasopism poświęconych intensywnej terapii czyta Pan dziennie około 50 artykułów poświęconych COVID-19. Jeśli więc Pan nie zna odpowiedzi, to podejrzewam, że inni też jej nie znają.
Kolejne pytanie zadam niemal z perspektywy laika – nie wiem, czy może Pan na nie odpowiedzieć: czy jesteśmy w stanie zbadać wirusa na tyle, żeby móc stwierdzić, że to nadal ten sam wirus albo że zaszły w nim zmiany? Czy możemy szczegółowo zbadać jego strukturę i dowiedzieć się, czy to cały czas ten sam wirus?
Tak, zdecydowanie. Prowadzi się takie badania. Eksperci przyglądają się wirusowi i sprawdzają, czy doszło do mutacji. Okazuje się, że tak, ale nie są one duże.
Kolejną rzeczą, którą możemy monitorować, są czynniki genetyczne, które być może mogą wpływać na podatność różnych populacji na zakażenie. Podczas ostatniego spotkania mówiliśmy o nieco mniejszej częstości ciężkich powikłań w Europie Wschodniej, między innymi w Polsce, Rumunii i Bułgarii. Nie wydaje się, żeby zakażenie stanowiło tam duży problem. Zaczęto więc sobie uświadamiać, że być może jakąś rolę odgrywają czynniki genetyczne.
Zaczęliśmy od grup krwi i przypuszczenia, że u osób z grupą A ryzyko jest największe, a u tych z grupą 0 najmniejsze. W czasopiśmie „New England Journal of Medicine” ukazał się niezwykle ciekawy artykuł, z którego wynika, że rzeczywiście pewne czynniki genetyczne, związane też z grupami krwi, mogą mieć wpływ na podatność na zakażenie. To bardzo interesujące.
Czyli może wirus się zmienia, a może to my się między sobą różnimy. Zasadniczo informacje, przynajmniej z Belgii i Europy w ogóle, są dobre. Liczba ciężkich przypadków się zmniejsza.
Już niedługo porozmawiamy o leczeniu, w którym w międzyczasie zaszły pewne zmiany, a tymczasem dziękuję za rozmowę. Do zobaczenia wkrótce.
