W modyfikacji zaleceń oparto się na danych naukowych z badań na zwierzętach i nielicznych badaniach klinicznych u ludzi, które wskazują, że obecność wirusa zdolnego do replikacji i zakażenia w próbkach pobranych z dróg oddechowych chorych na COVID-19 po 9 dniach od wystąpienia objawów jest rzadkością – zwłaszcza u pacjentów z łagodnymi objawami. W tym okresie zazwyczaj u chorego powstają już przeciwciała neutralizujące wirusa, a wraz ze zwiększaniem się ich stężenia ustępują objawy kliniczne. Wydaje się zatem, że bezpieczne jest podejmowanie decyzji o zakończeniu izolacji na podstawie kryteriów klinicznych, gdzie minimalny czas izolacji wynosi 13 dni. Należy zauważyć, że spełnienie kryteriów klinicznych wymaga całkowitego ustąpienia objawów u pacjenta przynajmniej 3 dni przed decyzją o zakończeniu izolacji, a minimalny czas trwania izolacji wynosi 13 dni.
WHO uzasadnia swoją decyzję o zmianie zaleceń tym, że w obliczu pandemii i ograniczonych zasobów (ludzkich, sprzętu, organizacyjnych) na obszarach dużej transmisji wirusa niezwykle trudno było przestrzegać zaleceń dotyczących testowania, zwłaszcza w warunkach pozaszpitalnych. Zaktualizowane kryteria stanowią kompromis między ryzykiem a korzyścią, choć – jak zaznacza WHO – żadne kryteria, które możnaby wprowadzić do praktyki, nie eliminują całkowicie ryzyka. Istnieje minimalne ryzyko, że może dojść do transmisji wirusa przy podejmowaniu decyzji na podstawie kryteriów nieuwzględniających testowania w kierunku zakażenia SARS-CoV-2. Mogą pojawić się przypadki, w których to ryzyko będzie nieakceptowalne, np. u osób z dużym ryzykiem przeniesienia zakażenia na grupy ryzyka szczególnie podatne na ciężkie zachorowanie na COVID-19. W takich okolicznościach, a także u chorych na COVID-19 o ciężkich przebiegu, z przedłużającymi się objawami lub pacjentów w stanie immunosupresji, kryterium laboratoryjne będzie nadal przydatne w podjęciu decyzji o przedłużeniu izolacji.
