Jak brak szczepienia DTPa lub szczepienie w niepełnym schemacie wpływa na ryzyko zachorowania na krztusiec?

23.09.2020
Zerbo O. i wsp.
Acellular pertussis vaccine effectiveness over time. Pediatrics, 2019; 144 (1): e20183466. doi:10.1542/peds.2018–3466

Opracowała Małgorzata Ściubisz, redaktor serwisu „Szczepienia”

W amerykańskim badaniu kohortowym z retrospektywnym zbieraniem danych oceniono skuteczność szczepienia przeciwko krztuścowi w zapobieganiu zachorowaniom na krztusiec potwierdzony laboratoryjnie u dzieci.

Wyjściową populację badania stanowiły dzieci urodzone w latach 1999–2016 korzystające ze świadczeń zdrowotnych udzielanych przez placówki należące do Kaiser Permanente Northern California. Ostatecznie do analizy zakwalifikowano 469 982 dzieci w wieku od 3 miesięcy do 11 lat, w tym 1% stanowiły dzieci nieszczepione, 3% szczepione w niepełnym schemacie (nie otrzymały wszystkich dawek należnych dla wieku), 70% w pełni zaszczepione (otrzymały wszystkie dawki szczepionki należne dla wieku), a 26% stanowiły dzieci, które otrzymały nadprogramową dawkę DTPa. Dzieci obserwowano śr. przez 4,6 lat (w całej kohorcie okres obserwacji wynosił 2 138 835 osobolat).

W ciągu 14 lat w badanej populacji odnotowano 738 zachorowań na krztusiec potwierdzony laboratoryjnie (polimerazowa reakcja łańcuchowa z odwrotną transkrypcją – RT-PCR), w tym 99 u dzieci nieszczepionych, 36 u dzieci zaszczepionych w niepełnym schemacie, 515 u dzieci w pełni zaszczepionych oraz 888 u dzieci, które otrzymały dodatkową dawkę szczepienia. Ogółem zapadalność na krztusiec wyniosła 389/100 000 osobolat u dzieci nieszczepionych, 54/100 000 u dzieci zaszczepionych w niepełnym schemacie, 35/100 000 u dzieci w pełni zaszczepionych oraz 16/100 000 u dzieci, które otrzymały nadprogramową dawkę DTPa.

Ogółem wykazano, że w porównaniu z dziećmi zaszczepionymi DTPa w pełnym schemacie, dzieci nieszczepione lub zaszczepione w niepełnym schemacie były obciążone odpowiednio 13-krotnie (skorygowany hazard względny – aHR: 13,53 [95% CI: 10,64–17,21]) i prawie 2-krotnie (HR: 1,86 [95% CI: 1,322,63]) większym ryzykiem zachorowania na krztusiec potwierdzony laboratoryjnie. Natomiast dzieci, które otrzymały nadprogramową dawkę DTPa, były obciążone mniejszym ryzykiem zachorowania na krztusiec niż dzieci zaszczepione w pełnym schemacie (aHR: 0,48 [95% CI: 0,34–0,68]).

Ryzyko zachorowania na krztusiec różniło się także w zależności od wieku dziecka. We wszystkich grupach wiekowych dzieci nieszczepione DTPa obciążone były większym ryzykiem zachorowania na krztusiec niż dzieci w pełni zaszczepione. Ryzyko zachorowania na krztusiec było 4-krotnie większe (aHR: 4,54 [95% CI: 1,62–12,69]) u nieszczepionych dzieci w wieku od 3 miesięcy do <5 lat i nawet 23-krotnie większe (aHR: 23,62 [95% CI: 16,32–34,17]) u nieszczepionych dzieci w wieku od 19 do <84 miesięcy.

Ogółem wykazano, że skuteczność DTPa w zapobieganiu zachorowaniom na krztusiec potwierdzony laboratoryjnie wyniosła 86% (95% CI: 80– 91) u dzieci zaszczepionych w niepełnym schemacie, 93% (95% CI: 91–94) u dzieci zaszczepionych w pełnym schemacie oraz 96% (95% CI: 95–97) u dzieci, które otrzymały nadprogramową dawkę szczepionki.

Wykazano również, że ryzyko zachorowania na krztusiec potwierdzony laboratoryjnie było większe u dzieci, u których minęło więcej czasu od podania ostatniej dawki DTPa. U dzieci, u których od podania ostatniej dawki DTPa minęły ≥3 lata, w porównaniu z dziećmi, u których od podania ostatniej dawki DTPa minęło <12 miesięcy, ryzyko zachorowania na krztusiec było 5-krotnie większe (aHR: 5,04 [95% CI: 1,84–13,8]), a u dzieci, u których od podania ostatniej dawki DTPa minęło 1–3 lat, ryzyko zachorowania na krztusiec było 2-krotnie większe (aHR: 2,58 [95% CI: 1,49– 4,46]). U dzieci, u których od podania ostatniej dawki DTPa minęło ≥6 lat, w porównaniu z tymi, u których minęło <3 lata, ryzyko zachorowania na krztusiec było 2-krotnie większe (aHR: 2,32 [95% CI: 0,97–5,59]).

Autorzy badania wyciągnęli wniosek, że w porównaniu z dziećmi, które otrzymały wszystkie dawki DTPa należne dla wieku, dzieci nieszczepione były obciążone 13-krotnie większym ryzykiem zachorowania na krztusiec. 2-krotnie większe ryzyko zachorowania na krztusiec dotyczyło także dzieci zaszczepionych w niepełnym schemacie. Wyniki badania potwierdzają również, że skuteczność szczepienia DTPa zmniejsza się wraz z upływem czasu od podania ostatniej dawki szczepionki.

Wybrane treści dla pacjenta
  • Szczepienie przeciwko meningokokom
  • Szczepienia obowiązkowe dla podróżnych
  • Szczepienia przed wyjazdem do Afryki Południowej
  • Szczepienie przeciwko pałeczce hemofilnej typu b (Hib)
  • Krztusiec (koklusz) u dziecka
  • Krztusiec
  • Szczepienia przed wyjazdem na Karaiby (Wyspy Karaibskie)
  • Szczepienie przeciwko błonicy, tężcowi i krztuścowi
  • Szczepienie przeciwko odrze, śwince i różyczce
  • Szczepienia przed wyjazdem do Afryki Północnej

Reklama

Napisz do nas

Zadaj pytanie ekspertowi, przyślij ciekawy przypadek, zgłoś absurd, zaproponuj temat dziennikarzom.
Pomóż redagować portal.
Pomóż usprawnić system ochrony zdrowia.

Przegląd badań