Czy rozdzielając szczepienia można zmniejszyć ryzyko gorączki?

17.07.2020
Fever after influenza, diphtheria-tetanus-acellular pertussis, and pneumococcal vaccinations
Walter E.B. i wsp.
Pediatrics, 2020; 145 (3): e20191909. doi: 10.1542/peds.2019–1909

Opracowała Małgorzata Ściubisz

W amerykańskim badaniu z randomizacją (RCT) przeprowadzonym metodą próby otwartej oceniono, czy podanie na osobnych wizytach szczepiennych inaktywowanej 4-walentnej szczepionki przeciwko grypie sezonowej (IIV-4) oraz 13-walentnej szczepionki przeciwko pneumokokom (PCV-13) i DTPa zmniejsza ryzyko wystąpienia gorączki u dzieci.

Populację badania stanowiły dzieci, które zgłaszały się do poradni w celu realizacji rutynowych szczepień ochronnych. Kryteria wykluczenia obejmowały: epizod drgawek (w tym drgawek gorączkowych) w wywiadzie lub krewny pierwszego stopnia z epizodem drgawek gorączkowych w wywiadzie, przejmowanie leków przeciwgorączkowych w ciągu 72 h przed szczepieniem lub decyzja rodziców o profilaktycznym podaniu dziecku leków przeciwgorączkowych.

Ostatecznie do badania zakwalifikowano 206 dzieci w wieku 12–16 miesięcy losowo przydzielanych do jednej z dwóch grup, w których: (1) na pierwszej wizycie jednoczasowo otrzymały dawkę DTPa, PCV-13 i IIV-4, a po 2 tygodniach na drugiej wizycie edukacyjną poradę stomatologiczną (99 dzieci) lub (2) na pierwszej wizycie jednoczasowo otrzymały dawkę DTPa i PCV-13, a po 2 tygodniach na drugiej wizycie dawkę IIV-4 (107 dzieci). W badanych grupach oceniono częstość występowania gorączki (≥38°C) i przyjmowania leków przeciwgorączkowych (z jakiejkolwiek przyczyny lub z powodu gorączki) w ciągu 8 dni po każdej wizycie.

W analizie ITT, w grupie dzieci, które na jednej wizycie otrzymały DTPa, PCV-13 i IIV-4, w porównaniu z dziećmi, którym IIV-4 podano na osobnej wizycie, odnotowano: podobne ryzyko gorączki ≥38°C w ciągu 1–2 dni po pierwszej wizycie (8,2 vs 8,1%; RR: 1,02 [95% CI: 0,42–2,46]), po pierwszej i drugiej wizycie (8,2 vs 9%; RR: 0,92 [95% CI: 0,39–2,16]), podobne ryzyko gorączki 38,6–39,5°C lub ≥39,6°C w ciągu 1–2 dni po pierwszej wizycie (3,6 vs 4,5%; RR: 0,82 [95% CI: 0,23–2,94]), po pierwszej i drugiej wizycie (3,6 vs 5,4%; RR: 0,68 [95% CI: 0,20–2,33]), podobne ryzyko gorączki ≥38°C w ciągu 3–8 dni po pierwszej wizycie (5,5 vs 7,2%; RR: 0,75 [95% CI: 0,27–2,10]), po drugiej wizycie (5,7 vs 3,6%; RR: 1,57 [95% CI; 0,46–5,36]) zarówno po pierwszej, jak i po drugiej wizycie (10 vs 9,9%; RR: 1,01 [95% CI: 0,46–2,33]), a także podobne ryzyko gorączki 38,6–39,5°C lub ≥39,6°C w ciągu 3–8 dni po pierwszej wizycie (2,7 vs 4,5%; RR: 0,61 [95% CI: 0,15–2,47]) oraz po pierwszej i drugiej wizycie (2,7 vs 5,4%; RR: 0,5 [95% CI: 0,13–1,96]).

Rodzice dzieci, które na jednej wizycie otrzymały DTPa, PCV-13 i IIV-4, częściej deklarowali podawanie dzieciom leków przeciwgorączkowych z jakiejkolwiek przyczyny w ciągu 1–2 dni po pierwszej wizycie niż rodzice dzieci, które IIV-4 otrzymały na osobnej wizycie (40 vs 22,5%; RR: 1,77 [95% CI: 1,17–2,66]). W ciągu 1–2 dni po drugiej wizycie częstość przyjmowania leków przeciwgorączkowych z jakiejkolwiek przyczyny była podobna w obu grupach (4,8 vs 3,6%; RR: 1,31 [95% CI: 0,36–4,74]). Natomiast rodzice dzieci z obu grup z podobną częstością deklarowali podawanie dzieciom leków przeciwgorączkowych z powodu gorączki zarówno po pierwszej wizycie (16,4 vs 9%; RR: 1,82 [95% CI: 0,87–3,77]), po drugiej wizycie (1 vs 0,9%; RR: 1,06 [95% CI: 0,07–16,5]), jak i po pierwszej i drugiej wizycie (17,3 vs 9,9%; RR: 1,74 [95% CI: 0,87–3,51]). Żadne dziecko nie wymagało porady lekarskiej z powodu gorączki w ciągu 1–2 dni po pierwszej lub drugiej wizycie. W analizie per protocol uzyskano podobne wyniki. Nie odnotowano różnic pomiędzy grupami w odniesieniu do częstości zmian nawyków żywieniowych, senności, grymaszenia lub rozdrażnienia. W żadnej grupie nie odnotowano epizodu drgawek gorączkowych ani ciężkich NOP.

Autorzy badania wyciągnęli wniosek, że podanie IIV-4 na osobnej wizycie, 2 tygodnie po podaniu DTPa i PCV-13, nie zmniejsza ryzyka wystąpienia gorączki u dzieci w wieku 12–16 miesięcy. W związku z tym, że badanie prowadzono w czasie jednego sezonu epidemicznego grypy i z użyciem tylko jednego preparatu do szczepienia przeciwko grypie, w przyszłych sezonach grypowych należy przeprowadzić kolejne badania z użyciem innych preparatów.

Wybrane treści dla pacjenta
  • Szczepienie przeciwko błonicy, tężcowi i krztuścowi
  • Gorączka w podróży do tropiku
  • Szczepienia przed wyjazdem do Afryki Południowej
  • Choroba dłoni, stóp i jamy ustnej
  • Szczepienie przeciwko gruźlicy
  • Szczepienie przeciwko meningokokom
  • Zatrucie pokarmowe
  • Szczepienia obowiązkowe dla podróżnych
  • Szczepienie przeciwko pałeczce hemofilnej typu b (Hib)
  • Szczepienia przed wyjazdem do Afryki Północnej

Reklama

Napisz do nas

Zadaj pytanie ekspertowi, przyślij ciekawy przypadek, zgłoś absurd, zaproponuj temat dziennikarzom.
Pomóż redagować portal.
Pomóż usprawnić system ochrony zdrowia.

Przegląd badań