United States Preventive Services Task Force (USPSTF) opracowuje zalecenia z zakresu profilaktyki medycznej dla osób bez objawów klinicznych danej jednostki chorobowej. Zalecenia oparte są na przeglądzie systematycznym danych na temat korzyści i szkód oraz na ocenie korzyści netto.
W Wielkiej Brytanii co roku u około 250 000 kobiet przeprowadza się operacje laparoskopowe. Większość z nich przebiega bez komplikacji, jednak w około 1 na 1000 przypadków odnotowuje się poważne powikłania. Uszkodzenia związane z laparoskopią następują zazwyczaj podczas wprowadzania "na ślepo" igieł, trokarów i kaniuli przez ścianę jamy brzusznej. W związku z tym największe ryzyko uszkodzeń przypada na okres od rozpoczęcia operacji do uzyskania pełnego oglądu jamy otrzewnej.
Włókniakomięsak guzowaty (dermatofibrosarcoma protuberans) stanowi tylko 2–6% wszystkich mięsaków tkanek miękkich, ale jest najczęstszym mięsakiem skóry. W tekście zwięźle podsumowano aktualne zalecenia opracowane przez niemiecką grupę ds. włókniakomięsaka guzowatego dotyczące rozpoznawania, leczenia i obserwacji chorych na ten nowotwór. Wykorzystano także fragmenty bieżących zaleceń National Comprehensive Cancer Center (NCCN) z 2009 r.
Bisfosfoniany stosuje się standardowo w leczeniu chorych na raka piersi z przerzutami w kościach, ponieważ znacznie zmniejszają one nasilenie bólu kości i hiperkalcemii, umożliwiają utrzymanie (lub poprawę) jakości życia i są na ogół dobrze tolerowane. Martwica szczęki i żuchwy jest rzadkim, ale poważnym powikłaniem stosowania tych leków. Definiuje się je jako odsłonięcie kości szczęki i/lub żuchwy, które przez co najmniej 8 tygodni od rozpoznania ustalonego przez lekarza nie wykazuje tendencji do gojenia się. Często towarzyszy mu zapalenie błony śluzowej i ropnie. W artykule przedstawiono zalecenia dotyczące profilaktyki i leczenia martwicy szczęki i żuchwy opracowane przez grupę ekspertów powołaną przez German Society for Senology.
Refluks żołądkowo-przełykowy (RŻP) to przemieszczanie się treści żołądkowej do przełyku, niekiedy połączone z regurgitacjami i wymiotami. RŻP jest procesem fizjologicznym dotyczącym wszystkich grup wiekowych. Może występować wielokrotnie w ciągu dnia, najczęściej w trakcie przemijającego rozluźnienia dolnego zwieracza przełyku.
Autorzy przedstawiają zalecenia European Respiratory Society i European Society of Thoracic Surgeons dotyczące kwalifikacji chorych na raka płuca do operacji resekcji tkanki płucnej, w tym znaczenie badań czynnościowych płuc, oceny wydolności fizycznej i badań obrazowych.
Po urodzeniu się dziecka i ustaniu tętnienia należy zacisnąć pępowinę jałowym zaciskiem i przeciąć ją jałowymi nożyczkami, tak aby długość kikuta wynosiła 2–3 cm.
Omdlenie to przemijająca utrata przytomności spowodowana przejściową, uogólnioną hipoperfuzją mózgu, cechująca się szybkim początkiem, krótkim czasem trwania i samoistnym całkowitym ustąpieniem.
W artykule przedstawiono: 1) farmakokinetykę leków przeciwgrzybicznych; 2) stosowanie leków przeciwgrzybicznych u kobiet w ciąży oraz ich dawkowanie u dzieci; 3) badanie lekooporności; 4) zalecenia Amerykańskiego Towarzystwa Chorób Zakaźnych dotyczące postępowania w kandydemii i leczenia kandydozy poszczególnych narządów i układów w różnych grupach chorych.
W drugiej części podsumowania rekomendacji Polskiej Sieci Guzów Neuroendokrynnych przedstawiono ogólne zasady leczenia nowotworów neuroendokrynnych żołądkowo-jelitowo-trzustkowych. Omówiono także odrębności odnoszące się do leczenia tych nowotworów w poszczególnych lokalizacjach narządowych. Pierwsza część artykułu, która ukazała się w poprzednim zeszycie MP - Onkologii, poświęcona była zasadom diagnostyki guzów neuroendokrynnych.
W artykule przedstawiono opracowane przez międzynarodową grupę ekspertów zalecenia dotyczące leczenia twardziny układowej, w tym waskulapatii palców rak, tętniczego nadciśnienia płucnego, zmian skórnych, śródmiąższowej choroby płuc, twardzinowego przełomu nerkowego oraz zmian w przewodzie pokarmowym.
Niniejsze wytyczne przygotowano, aby dostarczyć dane oparte na klinicznych dowodach naukowych lekarzom szczególnie zainteresowanym omawianym zagadnieniem oraz w celu zaktualizowania wiedzy lekarzy podstawowej opieki zdrowotnej leczących kobiety, u których rozpoznano zespół wielotorbielowatych jajników (polycystic ovary syndrome – PCOS).
W 2009 roku podjęto decyzję o wydaniu jednej celowanej na konkretne zagadnienia aktualizacji zaleceń dotyczących postępowania w zawale serca z uniesieniem odcinka ST (STEMI) i przezskórnych interwencji wieńcowych (PCI).
Polskie zalecenia dotyczące diagnostyki i leczenia guzów neuroendokrynnych zostały przyjęte z wielkim uznaniem przez środowisko lekarskie. Inicjatorom ich wydania, z prof. Beatą Kos-Kudłą na czele, należy pogratulować umiejętności zebrania wybitnych przedstawicieli wielu dyscyplin medycznych i wypracowania wspólnego stanowiska, przedstawionego w serii artykułów opublikowanych w "Endokrynologii Polskiej" w ubiegłym roku.
W pierwszej części podsumowania rekomendacji Polskiej Sieci Guzów Neuroendokrynnych przedstawiono ogólne zasady diagnostyki biochemicznej, patomorfologicznej oraz lokalizacyjnej nowotworów neuroendokrynnych żołądkowo-jelitowo-trzustkowych. Omówiono także odrębności diagnostyczne w poszczególnych lokalizacjach narządowych tych nowotworów. Artykułowi towarzyszy poświęcony temu samemu zagadnieniu komentarz, który ukazuje się w cyklu "Okiem eksperta". Druga część artykułu, która ukaże się w kolejnym zeszycie MP-Onkologii, poświęcona będzie zasadom leczenia guzów neuroendokrynnych.
U znacznego odsetka osób z różnych grup wiekowych w Polsce stwierdza się niedobór witaminy D, co jest bardzo niepokojące. Niedobór witaminy D nie tylko przyczynia się do rozwoju krzywicy, osteomalacji i osteoporozy, ale także może zwiększać ryzyko rozwoju wielu innych chorób, m.in. cukrzycy typu I, nowotworów (piersi, prostaty, jelita grubego), chorób autoimmunologicznych (stwardnienie rozsiane, reumatoidalne zapalenie stawów, układowy toczeń rumieniowaty), sercowo-naczyniowych oraz zespołu metabolicznego.
Artykuł zawiera zalecenia opracowane na podstawie dostępnych danych naukowych przez międzynarodową grupę ekspertów GRAPPA, dotyczące leczenia głównych manifestacji klinicznych łuszczycowego zapalenia stawów, tj.: zapalenia stawów obwodowych, zapalenia stawów kręgosłupa i stawów krzyżowo-biodrowych, zapalenia palców, zapalenia przyczepów ścięgnistych oraz zmian łuszczycowych skóry i paznokci.
W niedawno opublikowanych wytycznych European Society of Cardiology (ESC) dotyczących prewencji, rozpoznawania i leczenia infekcyjnego zapalenia wsierdzia (IZW)[1] uznano, że IZW jest chorobą ciągle ulegającą przeobrażeniom, która mimo postępów diagnostyki i terapii jest wciąż bardzo niebezpieczna i stanowi wyzwanie dla lekarzy.