Stosowanie analgetyków opioidowych w leczeniu bólu nowotworowego. Podsumowanie zaleceń EAPC 2012
Stosowanie analgetyków opioidowych w leczeniu bólu nowotworowego. Podsumowanie zaleceń European Association for Palliative Care 2012
28.01.2013
Opracowanie redakcyjne na podstawie: Use of opioid analgesics in the treatment of cancer pain: evidence-based recommendations from the EAPC
A. Caraceni, G. Hanks, S. Kaasa, M.I. Bennett, C. Brunelli, N. Cherny, O. Dale, F. De Conno, M. Fallon, M. Hanna, D. Faksvag Haugen, G. Juhl, S. King, P. Klepstad, E.A. Laugsand, M. Maltoni, S. Mercadante, M. Nabal, A. Pigni, L. Radbruch, C. Reid, P. Sjogren, P.C. Stone, D. Tassinari, G. Zeppetella; European Palliative Care Research Collaborative (EPCRC), on behalf of the European Association for Palliative Care (EAPC)
Lancet Oncology, 2012; 13: e58–e68
Wybrane treści dla pacjenta
-
Nowotwór - co to, rozwój, podział
Nowotwór to nieprawidłowa tkanka. Nowotwory mogą był łagodne lub złośliwe. Łagodne nowotwory są częste, nie powodują powstania przerzutów i w większości są nieszkodliwe, choć mogą np. uciskać sąsiednie tkanki. Nowotwory złośliwe (np. raki) mogą powodować przerzuty i prowadzić do śmierci.
-
Zatrucie pokarmowe
Większość przypadków zatrucia pokarmowego ustępuje w ciągu paru dni bez konieczności zgłaszania się do lekarza. Podstawowe znaczenie ma nawadnianie doustne. Jeżeli zatrucie przebiega ciężko, lekarz może zdecydować o leczeniu szpitalnym i nawadnianiu dożylnym. W niektórych rodzajach zakażeń bakteryjnych przewodu pokarmowego lekarz może wyjątkowo zlecić antybiotyki.
-
Kamica żółciowa
Kamica pęcherzykowa jest chorobą bardzo rozpowszechnioną i jedną z najczęstszych przyczyn hospitalizacji z powodu chorób przewodu pokarmowego w krajach europejskich. Najczęstszym objawem jest kolka żółciowa odczuwana jako nagły, napadowy, ostry, niezwykle silny ból zlokalizowany w nadbrzuszu lub w prawym, górnym kwadrancie brzucha, promieniujący do prawego barku lub pod prawą łopatkę.
-
Krwiste lub fusowate wymioty
Krwiste i fusowate wymioty to bardzo poważne objawy, skłaniające do uzyskania niezwłocznej porady lekarskiej,
nawet w warunkach doraźnej wizyty pogotowia ratunkowego lub izby przyjęć szpitala.
-
Badanie dermatoskopowe
Niewątpliwie największą rolę w diagnostyce i wczesnym wykrywaniu nowotworów skóry odgrywa dermoskopia (dermatoskopia).
-
Zaparcia czynnościowe
Zaparcie czynnościowe to rodzaj zaparcia, czyli zbyt małej częstości wypróżnień lub sytuacji, kiedy pacjent oddaje twardy stolec z wysiłkiem i towarzyszy temu uczucie niepełnego wypróżnienia. W zaparciu czynnościowym nie ma choroby organicznej, która powodowałaby zaparcie. Jest ono skutkiem nieprawidłowego funkcjonowania przewodu pokarmowego, na które składa się wiele czynników: nieprawidłowa dieta, siedzący tryb życia oraz złe nawyki związane z wypróżnianiem się (wstrzymywanie stolca mimo odczuwania parcia). W leczeniu stosuje się przede wszystkim modyfikację trybu życia oraz leki
-
Dieta w zaparciach
W znacznym stopniu na występowanie zaparć wpływa styl życia i nieprawidłowe nawyki żywieniowe. I choć stres, spożywanie posiłków w pośpiechu oraz brak aktywności fizycznej może sprzyjać zaparciom, to w każdej sytuacji należy wykluczyć zmiany chorobowe i organiczne.
-
Klasyczny nerwoból nerwu trójdzielnego
Uszkodzenie nerwu trójdzielnego, któremu towarzyszy silny ból nazywane jest nerwobólem, neuralgią lub rwą twarzową. Zależnie od tego, czy uszkodzenie dotyczy obu nerwów trójdzielnych, czy też jednego, objawy mogą dotyczyć połowy twarzy lub są obustronne.
-
Zaparcia u dzieci
Jako zaparcie stolca traktuje się zbyt długie odstępy pomiędzy wypróżnieniami (wypróżnienia rzadziej niż 2 razy w tygodniu) i/lub oddawanie stolców z dużym wysiłkiem.
-
Zaparcia - objawy, przyczyny, leczenie i leki na zaparcia
Zaparcie to zbyt mała częstotliwość wypróżnień i towarzyszące temu objawy. Zaparcia są częste, a jeśli występują przewlekle, to najczęściej ich przyczyną są zaburzenia czynnościowe (czyli nie są związane z chorobą organiczną). Leczenie polega na wprowadzeniu nawyków sprzyjających prawidłowym wypróżnieniom: aktywności fizycznej oraz przyjmowaniu odpowiedniej ilości płynów i błonnika.
