Niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ) są jednymi z najczęściej stosowanych leków w farmakoterapii bólu. Zastosowanie NLPZ w terapii skojarzonej z paracetamolem lub opioidami pozwala na zredukowanie dawek opioidu o ok. 30–50%, czego bezpośrednim następstwem jest zmniejszenie częstości występowania objawów niepożądanych związanych ze stosowaniem opioidów.
Ból krzyża, czyli ból odcinka lędźwiowo-krzyżowego kręgosłupa, jest objawem tak powszechnym, że można powiedzieć, iż jest naturalną częścią naszej codzienności – dotyka niemal każdego przynajmniej raz w życiu.
Celem niniejszego przeglądu piśmiennictwa jest przedstawienie aktualnych informacji dotyczących stosowania leków opioidowych w leczeniu bólów przebijających, ze szczególnym uwzględnieniem nowych preparatów opioidów o szybkim początku działania.
Ból głowy typu napięciowego jest najczęstszym samoistnym bólem głowy, który w jakimś okresie życia może dotyczyć niemal czterech piątych ogólnej populacji. Występuje nieco częściej u kobiet niż mężczyzn (5:4), ujawnia się po 25.–30. roku życia, a szczyt zachorowań przypada na 4. dekadę życia.
Niedawno opublikowane zaktualizowane wytyczne American Geriatrics Society (AGS) 2009 postępowania w bólu przewlekłym u osób w starszym wieku stawiają lekarza przed dylematem.
Celem niniejszego przeglądu piśmiennictwa jest przedstawienie aktualnych informacji dotyczących stosowania leków opioidowych w leczeniu bólów przebijających, ze szczególnym uwzględnieniem nowych preparatów opioidów o szybkim początku działania.
U 20–40% chorych z guzami mózgu dochodzi do przynajmniej jednego napadu padaczkowego przed rozpoznaniem choroby. U kolejnych 20–45% chorych napady padaczkowe występują po pewnym czasie od ustalenia diagnozy. W artykule przedstawiono zarówno patofizjologię napadów padaczki, jak i możliwości postępowania operacyjnego i zachowawczego. W tekście szeroko omówiono skuteczność klasycznych i nowych leków przeciwpadaczkowych w takiej sytuacji klinicznej oraz poddano analizie wzajemnie interakcje leków przeciwpadaczkowych i przeciwnowotworowych.
Autor artykułu omawia główne elementy oceny klinicznej i procesu podejmowania decyzji o sposobie leczenia chorych na nowotwory złośliwe zajmujące otrzewną. Kiedy zostanie ustalone rozpoznanie nowotworu złośliwego zajmującego otrzewną, konieczne jest szybkie skierowanie chorego do ośrodka, w którym można przeprowadzić adekwatne leczenie.
Zarówno operacja, jak i radioterapia, chemioterapia, hormonoterapia oraz inne sposoby leczenia chorych na nowotwory złośliwe, stosowane samodzielnie lub w połączeniu, mogą powodować rozwój ciężkich, przewlekłych zespołów bólowych. Takie zespoły bólowe czasem znamiennie pogarszają jakość życia i – co gorsza – powodują rezygnację z postępowania terapeutycznego, które potencjalnie przynosi wyleczenie. W artykule przedstawiono cztery przewlekłe zespoły bólowe, będące powikłaniami leczenia przeciwnowotworowego: bolesne neuropatie obwodowe wywoływane przez chemioterapię, przewlekłą postać choroby "przeszczep przeciwko gospodarzowi", zespoły bólowe związane z radioterapią oraz przewlekłe dolegliwości stawowe związane z leczeniem hormonalnym.
W artykule przedstawiono wytyczne Europejskiej Federacji Towarzystw Neurologicznych dotyczące leczenia farmakologicznego napadu migreny, zapobiegania napadom migreny oraz postępowania w migrenie miesiączkowej, w migrenie u kobiet w ciąży oraz w migrenie u dzieci i młodzieży.
Zadaj pytanie ekspertowi, przyślij ciekawy przypadek,
zgłoś absurd, zaproponuj temat dziennikarzom.
Pomóż redagować portal.
Pomóż usprawnić system ochrony zdrowia.