W badaniu kliniczno-kontrolnym typu test-negative design przeprowadzonym w USA oceniono skuteczność rzeczywistą 2-walentnych szczepionek mRNA przeciwko COVID-19 w zapobieganiu COVID-19 wymagającej hospitalizacji u osób w wieku ≥18 lat w zależności od czasu, jaki upłynął od szczepienia. W badaniu uwzględniono pacjentów immunokompetentnych i z upośledzeniem odporności leczonych z powodu infekcji układu oddechowego w szpitalach w 7 stanach uczestniczących w projekcie CDC VISION Network, badającym skuteczność szczepionek przeciwko grypie i COVID-19. Analizą objęto okres od 13 września 2022 roku do 21 kwietnia 2023 roku. Grupę przypadków utworzyło 6907 osób immunokompetentnych i 1834 osoby z niedoborem odporności, u których testem molekularnym potwierdzono zakażenie SARS-CoV-2, a grupę kontrolną 59 234 osoby immunokompetentne i 17 100 osób z niedoborem odporności, u którym uzyskano ujemny wynik badania. Zdefiniowano 3 grupy w zależności od statusu szczepienia przeciwko COVID-19: 1) nieszczepieni przeciwko COVID-19, 2) zaszczepieni wyłącznie monowalentną szczepionką (Moderna, Pfizer-BioNTech, Janssen lub Novavax mRNA) ≥7 dni przed wykonaniem testu lub przyjęciem do szpitala, 3) zaszczepieni 1 dawką przypominającą szczepionki 2-walentnej mRNA. Kryteria wykluczające obejmowały: szczepienie tylko 1 dawką monowalentnej szczepionki mRNA lub preparatu Novavax, szczepienie przeciwko COVID-19 w okresie <7 dni przed wykonaniem testu lub przyjęciem do szpitala, podanie dawki przypominającej szczepionki 2-walentnej ≥180 dni przed wykonaniem testu lub przyjęciem do szpitala, podanie >1 dawki szczepionki 2-walentnej. Z badania wykluczono również osoby w wieku <50 lat bez udokumentowanego upośledzenia odporności, które otrzymały >3 dawki szczepionki monowalentnej. W celu oszacowania skuteczności dawki przypominającej 2-walentnej szczepionki mRNA porównano odsetek zaszczepionych w grupie przypadków i kontrolnej.
Wśród osób immunokompetentnych należących do grupy przypadków (mediana wieku 76 lat), 25,9% nie otrzymało żadnego szczepienia przeciwko COVID-19, 16,3% zaszczepiono szczepionką 2-walentną. W grupie kontrolnej (mediana wieku 71 lat) odsetki te wyniosły odpowiednio 23,2 i 20,6%.
Wykazano, że dawka przypominająca 2-walentnej szczepionki mRNA znacznie zwiększała ochronę przed zachorowaniem na COVID-19 wymagającą hospitalizacji, w tym chorobie o krytycznym przebiegu (wymagającą leczenia na oddziale intensywnej terapii i/lub zakończoną zgonem), lecz ochrona ta zmniejszała się wraz z upływem czasu od szczepienia. W porównaniu z osobami nieszczepionymi przeciwko COVID-19, skuteczność rzeczywista szczepionki 2-walentnej w zapobieganiu hospitalizacji z powodu COVID-19 wyniosła 62% (95% CI: 57–67) w okresie 7–59 dni od podania tej szczepionki, a następnie zmniejszyła się do 47% (95% CI: 41–53) po upływie 60–119 dni od szczepienia i do 24% (95% CI: 12–33) po upływie 120–179 dni od szczepienia. U osób, które zaszczepiono tylko preparatami monowalentnymi, skuteczność szczepienia wyniosła 21% (95% CI: 16–26), przy czym mediana dni od podania ostatniej dawki szczepionki wyniosła 376. W przypadku COVID-19 o krytycznym przebiegu ochrona po podaniu szczepionki 2-walentnej była bardziej trwała, skuteczność rzeczywista szczepionki mieściła się w zakresie od 69% (95% CI: 57–77) w okresie 7–59 dni po szczepieniu do 50% (95% CI: 26–66) w okresie 120–179 dni po szczepieniu.
