Zakażenie SARS-CoV-2 współistniejące z aktywną ziarniniakowatością z zapaleniem naczyń - strona 2

TK klatki piersiowej (ryc.) uwidoczniła zmiany typowe dla COVID-19 nakładające się na nowe zmiany w przebiegu GPA. Prednizon zastąpiono deksametazonem (4 mg 2 x dz. p.o.) oraz zastosowano remdesiwir (200 mg p.o.), osocze pobrane od ozdrowieńców po przechorowaniu COVID-19 (obecnie niezalecane, ponieważ w badaniach klinicznych nie wykazano skuteczności – przyp. red.), profilaktykę przeciwzakrzepową (enoksaparyna 0,4 ml s.c.) oraz antybiotyk (klarytromycynę). Przez kolejne 6 dni utrzymywała się gorączka, lecz chory nie wymagał tlenoterapii. Po 10 dniach leczenia wykonano test antygenowy w kierunku SARS-CoV-2, którego wynik był ujemny. Ze względu na aktywne GPA rozpoczęto leczenie cyklofosfamidem zgodnie ze schematem European Vasculitis Study Group (15 mg/kg, maks. 1,2 g; pierwsze 3 bolusy co 2 tyg., następne 3–6 bolusów co 3 tyg.); nie stwierdzono dalszych powikłań.

Towarzystwa naukowe regularnie aktualizują dane dotyczące oddziaływania pandemii na poszczególne grupy chorych.³ Kant i wsp.¹ analizowali wpływ COVID-19 na chorych na AAV i wywnioskowali, że częstość występowania COVID-19 w tej grupie wydaje się podobna jak w populacji ogólnej. Nie ma obecnie wytycznych opartych na danych naukowych dotyczących stosowania leków immunosupresyjnych u chorych z AAV w trakcie pandemii, sugeruje się jednak, że u chorych otrzymujących prednizon w dawce >10 mg/d może być zwiększone ryzyko hospitalizacji.³ Dotychczas opublikowane opisy przypadków wskazują, że leczenie ANCA-AAV pulsami glikokortykosteroidu (albo rytuksymabem lub cyklofosfamidem) wkrótce po rozpoznaniu COVID-19 prowadziło do trwałej poprawy stanu chorych, bez nasilenia ani nawrotu zakażenia,⁴ podobnie jak w przypadku opisanego chorego.