Pełna treść artykułu jest dostępna w publikacji: Medycyna Praktyczna Ginekologia i Położnictwo 2012/4
KOMENTARZ
prof. dr hab. n. med. Włodzimierz Baranowski
lek. Małgorzata Heydrych-Seweryn
Wojskowy Instytut Medyczny, Warszawa
W przedstawionej pracy w syntetyczny i rzeczowy sposób opisano problematykę wrodzonych wad macicy, skupiając się na ich wpływie na zdolności prokreacyjne, oraz współczesne możliwości obrazowania nieprawidłowości budowy macicy, głównie w trakcie ciąży. Przedmiotem rozważań autorek stały się w związku z tym wrodzone wady macicy zaliczone w obowiązującej od 1988 roku klasyfikacji American Fertility Society (AFS) do grup od II do VII, a więc takie, które nie wykluczają zajścia w ciążę. Autorki zwracają uwagę na trudności w oszacowaniu rzeczywistej częstości występowania wrodzonych wad macicy, wynikające z braku jasnych i jednoznacznych zasad ich rozpoznawania. Podkreślają fakt, że diagnostyka wad macicy zaczyna się najczęściej w momencie stwierdzenia zaburzeń płodności związanych w większości przypadków z niemożnością donoszenia ciąży (infertilitas), a znacznie rzadziej z niemożnością zajścia w ciążę (sterilitas). Ustalenie jednoznacznych zasad rozpoznawania tych wad w badaniach obrazowych (badaniu ultrasonograficznym [USG], tomografii rezonansu magnetycznego [magnetic resonance imaging – MRI]), zwłaszcza przed ciążą, stanowiłoby istotną pomoc w codziennej pracy położnika-ginekologa. Z klinicznego punktu widzenia ważne znaczenie ma fakt, że u 20–30% kobiet wady rozwojowe macicy współistnieją z mniej lub bardziej nasilonymi wadami układu moczowego.
