KOMENTARZ
prof. dr hab. med. Irena Namysłowska
Klinika Psychiatrii Dzieci i Młodzieży Instytutu Psychiatrii i Neurologii w Warszawie
To bardzo ciekawy, a jednocześnie ważny artykuł. Zawiera niezwykle dużo cennych informacji na temat różnicowania zaburzeń katatonicznych u dzieci, które rzadko można spotkać w fachowej literaturze dla psychiatrów dzieci i młodzieży. Kiedy na oddział psychiatryczny trafia pacjent z zespołem objawów typowych dla katatonii, nasze rozważania diagnostyczne ograniczają się najczęściej do dwóch obszarów: psychozy schizofrenicznej lub podłoża somatycznego stwierdzanych zaburzeń. Dla wykluczenia tego ostatniego konieczne jest wykonanie licznych badań dodatkowych zmierzających do ustalenia czy u podłoża obserwowanych objawów nie leży zapalenie mózgu, opon mózgowych lub inna choroba dotycząca ośrodkowego układu nerwowego bądź inna choroba somatyczna. Jeśli badania dodatkowe nie dostarczą nam danych potwierdzających ten właśnie kierunek rozważań diagnostycznych, zwykle ustalane jest rozpoznanie zespołu katatonicznego w przebiegu schizofrenii. Ta postać jest stwierdzana w Polsce rzadko (około 1,9% ogółu rozpoznań schizofrenii). Na temat częstości występowania zespołów katatonicznych u dzieci, ich obrazu klinicznego, przebiegu i leczenia właściwie nie ma danych w literaturze.