Na początku stycznia 2018 roku weszły w życie znowelizowane przepisy ustawy o ochronie zdrowia psychicznego. Dokument ten ocenić należy jako jedną z najistotniejszych w ostatnich latach legislacyjną modyfikację zasad odnoszących się do problematyki prawno-psychiatrycznej. Na jego podstawie uległy istotnym modyfikacjom ogólne przepisy dotyczące stosowania przymusu bezpośredniego.
W połowie września 2017 r. rząd skierował do pracy w Sejmie najnowszą propozycję zmiany ustawy o ochronie zdrowia psychicznego. Dokument ten odnosi się do niezwykle istotnych kwestii związanych z ochroną zdrowia psychicznego. Jest to jedna z najpoważniejszych propozycji zmian, jakie zaobserwować można w historii obowiązywania tej ustawy.
Termin „farmakologia kosmetyczna” pochodzi z bestsellera Petera D. Kramera „Wsłuchując się w Prozac”. Kramer opisuje tam przypadki swoich pacjentów, którzy skorzystali z dobrodziejstw Prozacu, mimo iż nie byli w ścisłym sensie zaburzeni lub chorzy psychicznie.
Sama świadomość problemów etycznych nie gwarantuje łatwego ich rozwiązania, czasem jednak może pomagać psychiatrom w rozstrzyganiu dylematów zawodowych.
Wskazana zasada odwołuje się do art. 12 ustawy o ochronie zdrowia psychicznego, zgodnie z którym „Przy wyborze rodzaju i metod postępowania leczniczego bierze się pod uwagę nie tylko cele zdrowotne, ale także interesy oraz inne dobra osobiste osoby z zaburzeniami psychicznymi i dąży do osiągnięcia poprawy stanu zdrowia w sposób najmniej dla tej osoby uciążliwy”.
Obecnie można zaobserwować zasadniczą zmianę nastawienia do badań z udziałem ludzi. Pod koniec lat 70. i w latach 80. ubiegłego wieku badania naukowe były uznawane za zagrożenie, a celem regulacji prawnych i etycznych była ochrona ich uczestników.
Dziennik Ustaw z 2017 r. poz. 882
W większości krajów na świecie wprowadzono mechanizmy prawne, tzw. klauzule sumienia, których celem jest zapewnienie kompromisu między prawem lekarza do postępowania w sposób zgody z własnym sumieniem, a prawem pacjenta do dostępu do uregulowanych prawem i medycznie zasadnych świadczeń zdrowotnych.
Czy psychiatra może się znaleźć w sytuacji, w której zmuszony będzie skorzystać z klauzuli sumienia? Czy ma do tego prawo?
Czy rzecznicy praw pacjenta szpitala psychiatrycznego są potrzebni? Jaką pełnią rolę? Czy swoim postępowaniem przyczyniają się do terapeutycznych sukcesów, czy też raczej stanowią zewnętrzny element mogący naruszać delikatny w swej materii ład społeczny oddziału? Niniejszy artykuł jest swoistą refleksją autora, który pełnił taką funkcję.
Zadaj pytanie ekspertowi, przyślij ciekawy przypadek,
zgłoś absurd, zaproponuj temat dziennikarzom.
Pomóż redagować portal.
Pomóż usprawnić system ochrony zdrowia.