W badaniach klinicznych dotyczących tej zależności często stosuje się różne narzędzia pomiarowe do oceny nasilenia objawów depresyjnych. Niejednokrotnie prowadzone są one w małych populacjach i z wykorzystaniem różnych definicji chorób serca. W konsekwencji uniemożliwia to metaanalizę ich wyników i znacznie utrudnia wyciągnięcie miarodajnych wniosków.
Jaki jest związek między występowaniem objawów psychotycznych a charakterystyką socjodemograficzną, kliniczną i prawdopodobieństwem uzyskania odpowiedzi na leczenie u chorych na dużą depresję?
Zaburzenia oddychania w czasie snu stanowią ważną grupę zaburzeń snu, ponieważ mają istotny negatywny wpływ nie tylko na samopoczucie w ciągu dnia, ale również na ogólny stan zdrowia. Jeśli nie są leczone, w ciągu kilku–kilkunastu lat mogą prowadzić do poważnych chorób układu krążenia z zawałem serca i udarem mózgu włącznie.
Zapraszamy do wysłuchania wykładu prof. Adama Wichniaka wygłoszonego na XII Krajowej Konferencji Naukowo-Szkoleniowej „Kontrowersje w psychiatrii 2020”.
Czym są neofobia żywieniowa, cybofobia, magejrokofobia, emetofobia czy też fagofobia, parmareksja lub pregoreksja? Kogo najczęściej dotyczą i jakie są ich objawy?
Założenie o istnieniu czasowej i fenomenologicznej ciągłości zjawisk związanych z psychozami zaowocowało badaniem doznań przypominających psychozę wśród niewymagających pomocy medycznej osób z populacji ogólnej, objawów psychotycznych w grupie pacjentów z zaburzeniami „niepsychotycznymi”, jak również jawnych zaburzeń psychotycznych u chorych z zaburzeniami ze spektrum schizofrenii.
Częstość występowania schizofrenii ocenia się na 1% populacji ogólnej. Osoby dotknięte tym zaburzeniem mogą doświadczać zróżnicowanych, a zarazem poważnych symptomów psychopatologicznych, takich jak objawy pozytywne (do których zalicza się m.in. urojenia i omamy), objawy negatywne oraz zaburzenia czynności poznawczych, a dolegliwości te mogą towarzyszyć im przez całe życie.
Wyniki badań epidemiologicznych sugerują, że ok. 26–54% pacjentów z omawianej populacji klinicznych okresowo doświadcza omamów, najczęściej opisywano słuchowe, a inne ich rodzaje nie były jak dotąd przedmiotem wnikliwych analiz. Autorzy niniejszej pracy za cel postawili sobie określenie częstości występowania poszczególnych typów omamów u pacjentów z rozpoznaniem BPD.
Inspiracją do stworzenia niniejszych opisów były doświadczenia zdobyte podczas pracy klinicznej na oddziale psychiatrycznym, do którego przyjmowane są pacjentki z głębokimi zaburzeniami osobowości (ZO) w trakcie kryzysów psychicznych, a także analiza piśmiennictwa dotyczącego efektywności leczenia pacjentów z ZO.
Praca terapeutyczna z pacjentem z BD rozpoczyna się od psychoedukacji, w której uczestniczą również najbliżsi. Kolejne działania podejmowane są w obrębie ograniczania oraz radzenia sobie z objawami behawioralnymi, a następnie poznawczymi. Konieczna staje się identyfikacja sposobów radzenia sobie pacjenta ze stresem. Jeżeli sposoby te są niefunkcjonalne, wprowadza się odpowiednie techniki.
Niepełny stan wiedzy na temat neurobiologicznych uwarunkowań tego zaburzenia utrudnia prowadzenie badań nad nowymi metodami
leczenia i optymalizacją znanych już strategii. Obecnie otwierają się możliwości badania nowych hipotez, co może prowadzić do optymalizacji istniejących sposobów terapii oraz odkrycia nowych leków i urządzeń, które poprawią skuteczność w przypadkach opornych na leczenie.
Gdy mowa o zaburzeniach odżywiania się, to najczęściej dotyczy to zaburzeń specyficznych jak anoreksja, bulimia czy gwałtowne, napadowe objadanie się. Zaburzeń tych jest znacznie więcej.
Zaburzenia hormonalne manifestujące się zanikiem miesiączki lub opóźnieniem dojrzewania płciowego z brakiem pierwszej miesiączki należą do kryteriów diagnostycznych jadłowstrętu psychicznego wg ICD-10.
Cały program terapii oparty jest o poznawczo-behawioralny model ADHD u dorosłych, który opisuje proces pogarszania się funkcjonowania pacjenta wskutek występowania objawów tego zespołu.
Podejmując decyzję o rozpoczęciu stosowania metylofenidatu u dzieci i młodzieży z rozpoznaniem ADHD, należy brać pod uwagę możliwość wystąpienia powikłań ze strony układu krążenia, takich jak zaburzenia rytmu serca lub zawał
mięśnia sercowego.
Zaburzenia funkcjonowania seksualnego to utrzymujące się przewlekle, uciążliwe zaburzenia dotyczące któregokolwiek z etapów cyklu reakcji seksualnej. Zgodnie z najczęściej stosowanym podziałem przyjęto, że w jej skład wchodzą: faza pożądania, podniecenia, orgazmu i odprężenia, jednak w DSM-5 połączono nieprawidłowości fazy pożądania i podniecenia w jedną kategorię, określaną mianem zaburzeń zainteresowania i wzbudzenia seksualnego.
Zaburzenia te zwykle mają charakter przewlekły, choć ich obraz kliniczny i stopień uciążliwości objawów może się zmieniać wraz z „rytmem życia”. Czy stanowią czynnika ryzyka przedwczesnego zgonu?
Negatywny wpływ ekstremalnych upałów na stan zdrowia somatycznego jest dobrze udokumentowany. Czy w okresach roku, w których temperatura otoczenia jest wyższa, zwiększa się liczba konsultacji psychiatrycznych u osób dorosłych zgłaszających się na SOR?
