Szczepienie przeciwko meningokokom grupy B a ryzyko hospitalizacji z powodu gorączki

20.08.2018
Risk of hospitalisation with fever following MenB vaccination: self-controlled case series analysis
Murdoch H. i wsp.
Arch. Dis. Child., 2017; 102: 894–898

Opracowała: lek. Iwona Rywczak

We wrześniu 2015 roku do brytyjskiego programu szczepień wprowadzono szczepienie przeciwko meningokokom grupy B (MenB) według 3-dawkowego schematu w wieku 8 tygodni, 16 tygodni i 12–13 miesięcy. Program szczepień przewidywał jej podanie równocześnie ze szczepieniem przeciwko błonicy, tężcowi, krztuścowi, polio i pneumokokom. Częstym odczynem po szczepieniu niemowląt przeciwko MenB jest gorączka, której ryzyko zwiększa się w przypadku jednoczesnego podania tej szczepionki z innymi rutynowo stosowanymi szczepionkami.

W badaniu przeprowadzonym metodą self-controlled case series oceniono ryzyko wystąpienia gorączki wymagającej hospitalizacji po szczepieniach w wieku 8 i 16 tygodni zarówno w okresie przed wprowadzeniem szczepień przeciwko MenB, jak i po ich wprowadzeniu. W badaniu uwzględniono niemowlęta hospitalizowane z powodu gorączki (kod R50 wg ICD10) od września 2014 roku do lipca 2016 roku. Okres obserwacji podzielono na okres ryzyka (pierwsze 3 dni po szczepieniu należnym w wieku 8 i 16 tygodni) i okres kontrolny. Przed wprowadzeniem szczepień przeciwko MenB (wrzesień 2014 r. – sierpień 2015 r.) ryzyko hospitalizacji z powodu gorączki było większe w ciągu 3 dni po szczepieniu w wieku 8 i 16 tygodni niż w okresie kontrolnym – RR odpowiednio 3,01 (95% CI: 1,99–4,53) i 2,51 (95% CI: 1,47–4,27). Przy wskaźniku wyszczepialności osiągającym 95% oznaczało to odpowiednio 33 (95% CI: 20–49) i 16 (95% CI: 7–28) dodatkowych przypadków gorączki na 100 000 podanych dawek szczepionek. Szczepienie wykonywane w wieku 12 tygodni nie zwiększało ryzyka gorączki wymagającej przyjęcia do szpitala (RR: 0,43 [95% CI: 0,14–1,36]). Po wprowadzeniu powszechnych szczepień przeciwko MenB ryzyko gorączki było również zwiększone w ciągu pierwszych 3 dni po szczepieniu przewidzianym w wieku 8 i 16 tygodni – RR odpowiednio 10,78 (95% CI: 8,31–14,00) i 9,80 (95% CI: 7,10–13,62). Oznaczało to dodatkowe 162 (95% CI: 129–195) i 84 (95% CI: 62–109) przypadki gorączki na 100 000 podanych dawek szczepionek. Efekt ten był zatem większy niż w okresie, w którym nie stosowano szczepionki przeciwko MenB. Zaobserwowano również niewielkie zwiększenie ryzyka po szczepieniu wykonywanym w wieku 12 tygodni (RR: 2,20 [95% CI: 1,27–3,82]). Odnosząc uzyskane wartości do wielkości kohorty urodzeniowej w Szkocji (55 100), szczepienie w wieku 8 i 16 tygodni, uwzględniające szczepienie przeciwko MenB, wiązało się z dodatkowymi 102 hospitalizacjami z powodu gorączki w skali roku, a w całej Wielkiej Brytanii liczba dodatkowych hospitalizacji wyniosłaby 1430 (przy kohorcie urodzeniowej 777 165 dzieci). Mimo częstszego występowania gorączki, po wprowadzeniu szczepień MenB nie stwierdzono zwiększenia częstości hospitalizacji z powodu drgawek gorączkowych ani częstszego wykonywania nakłucia lędźwiowego.

Autorzy badania wyciągnęli wniosek, że po wprowadzeniu powszechnych szczepień przeciwko MenB ryzyko hospitalizacji z powodu gorączki związanej ze szczepieniami wykonywanymi w pierwszych miesiącach życia uległo zwiększeniu. Wyniki te uzasadniają profilaktyczne podawanie paracetamolu niemowlętom szczepionym przeciwko MenB.

Reklama

Napisz do nas

Zadaj pytanie ekspertowi, przyślij ciekawy przypadek, zgłoś absurd, zaproponuj temat dziennikarzom.
Pomóż redagować portal.
Pomóż usprawnić system ochrony zdrowia.

Przegląd badań