Opracowała lek. Iwona Rywczak
W badaniu kohortowym z retrospektywnym zbieraniem danych oceniono, jakie zmienne wpływają na szybkość rozpoznania krztuśca u dzieci. W trakcie 6-miesięcznej obserwacji zidentyfikowano 501 dzieci (śr. w wieku 8,4 roku), u których krztusiec potwierdzono laboratoryjnie metodą łańcuchowej reakcji polimerazowej (PCR). Do wszystkich zachorowań doszło w 2010 roku w trakcie epidemii krztuśca w amerykańskim stanie Kalifornia. Szczegłówe dane uzyskano z dokumentacji medycznej pacjentów.
Odsetek zaszczepionych przeciwko krztuścowi zgodnie z zaleceniami dla wieku wyniósł 93% w grupie 4–6-latków (DTPa) i 38% w grupie 11–18-latków (dTpa). Wymioty po kaszlu, napady kaszlu i świszczący oddech stwierdzono odpowiednio u: 30, 34 i 8% chorych. Obecność każdego z tych objawów wiązała się z co najmniej 2 wizytami u lekarza. 60% dzieci ze świszczącym oddechem wymagało ponad jednej porady przed ustaleniem rozpoznania, w porównaniu z 29% całej populacji objętej badaniem (p <0,0001). U większości (95%) chorych ze świszczącym oddechem początkowo zastosowano takie samo leczenie, jak w zaostrzeniu astmy, chociaż dodatni wywiad w kierunku astmy występował tylko u 43% z nich. Udokumentowany kontakt z chorym na krztusiec lub osobą, u której podejrzewano krztusiec, wiązał się z szybszym ustaleniem rozpoznania (9,4 vs 14,5 dnia, p <0,0001). Poddanie się szczepieniu dTpa nie miało istotnego wpływu na czas rozpoznania krztuśca u młodzieży.
Autorzy badania wyciągnęli wniosek, że w przebiegu krztuśca u dzieci może wystąpić świszczący oddech, co wydaje się opóźniać ustalenie prawidłowego rozpoznania. Objaw ten nie wyklucza krztuśca, dotyczy to zwłaszcza chorych w ognisku epidemicznym krztuśca.