Nie musimy ogłaszać narodowej kwarantanny, bo od tygodnia liczba nowych przypadków spada – mówi premier. Tymczasem prawdziwe wypłaszczenie krzywej Polska osiągnęła w obszarze testowania, bo od ponad tygodnia liczba testów utrzymuje się na poziomie 55-57 tysięcy, a nawet mniej. Polityka zamykania oczu vel tłuczenia termometru zdaje się brać górę.
Fot. Patryk Ogorzałek / Agencja Gazeta
Liczba zgonów pacjentów z potwierdzonym zakażeniem właśnie przekroczyła 10 tysięcy, zaś w sobotę padł rekord – 548. Eksperci i praktycy spodziewają się, że jednym z efektów utraty kontroli nad epidemią (nie rozpoznajemy zakażonych poza ewidentnie objawowymi) będzie zwiększenie liczby zgonów z powodu COVID-19 bez rozpoznania zakażenia. Również zgonów w domach.
Największa porażka. „Niech wracają”. Chcecie pomóc? Oddajcie naszych lekarzy! – krzyczy z okładki „Faktu” posłanka PiS Joanna Lichocka. Do kogo? Do niemieckich polityków, którzy deklarują gotowość udzielenia Polsce pomocy w walce z pandemią. Posłanka ma nawet gotowy plan: niemieckie szpitale miałyby oddelegować polskich medyków do pracy w Polsce na czas pandemii. - Niemcy finansowaliby to, udzielając naszym rodakom, lekarzom, płatnych urlopów na ten czas. To byłaby bardzo wydatna i znacząca pomoc - powiedziała posłanka. Lekarze, „wróceni na ojczyzny łono” (choć tylko chwilowo), jak podkreśliła posłanka, nie dostaliby żadnego dodatkowego wynagrodzenia za pracę w Polsce podczas swojego urlopu. Od Polski, bo operację sfinansowaliby Niemcy.
Lekarze skwapliwie przypominają, że nie tak dawno koleżanka klubowa Joanny Lichockiej krzyczała pod adresem protestujących medyków: „Niech jadą!”. To, oczywiście jest fakt. Ale jeszcze bardziej dziwi, że posłanka chce relokacji polskich lekarzy z Niemiec, a nie widzi nic niestosownego w tym, że Polska będzie – w samym środku pandemii – ściągać lekarzy (a rząd zapowiada, że nie tylko lekarzy, ale również innych pracowników medycznych) spoza Unii Europejskiej. Co prawda o projekcie jeszcze szerzej otwierającym rynek pracy dla medyków ze wschodu na razie nie wiadomo zbyt wiele, ale można się spodziewać, że w trybie poselskim (czyli bez konsultacji publicznych) wpłynie do Sejmu jeśli nie przed najbliższym, to przed pierwszym grudniowym posiedzeniem.
Wiadomo już natomiast na pewno, że rząd nie zamierza ustąpić, nie wysłucha apeli środowisk medycznych (o opozycji nie wspominając) i nie da gwarancji ustawowych dodatku covidowego dla wszystkich pracujących przy pandemii. Ustawa covidowa, przyznająca taki dodatek, zyskała status „pomyłki” i mimo podpisu prezydenta tkwi w legislacyjnym niebycie. Do grudnia, prawdopodobnie.
Największy błąd. Euforia wokół szczepionki przeciw SARS-CoV-2. Szczepionka w dużej ilości będzie w Polsce w pierwszym kwartale 2021 r. – mówi wiceminister zdrowia Waldemar Kraska. Jego zdaniem pierwsza grupa - seniorzy i służba zdrowia - może być szczepiona już od końca grudnia. Hola, wstrzymajmy nasze konie, chciałoby się krzyknąć. Wszak szczepionki jeszcze nie ma, komunikat jednej z firm farmaceutycznych jest tylko komunikatem, preparat nie skończył jeszcze fazy badań. Od tego momentu do „dostępności w dużej ilości” droga musi być liczona nie w tygodniach (od „końca grudnia” dzieli nas zaledwie sześć), a raczej w miesiącach. I tak tę perspektywę zresztą oceniają eksperci, w tym szczery do bólu szef doradców medycznych premiera. Prof. Andrzej Horban powiedział, że wiosną – gdy jest realna szansa na szczepionkę – blisko połowa populacji Polski będzie już miała zakażenie za sobą.
Wydaje się, że choć nie jest jeszcze grupie podwyższonego ryzyka, najbardziej szczepionki potrzebuje premier Mateusz Morawiecki – jako punktu odniesienia i obietnicy dla zmęczonego obostrzeniami społeczeństwa. I choć szczepionka nie jest fatamorganą – jest gdzieś na horyzoncie i zapewne jest do niej bliżej niż dalej, to nadmierne rozbudzanie nadziei może odbić się czkawką. W czasie pandemii (zawsze, ale zwłaszcza w czasie pandemii) politycy nie powinni rzucać słów na wiatr.
