Prof. Nishma Singhal z Katedry Chorób Zakaźnych i Katedry Chorób Wewnętrznych na McMaster University w rozmowie z prof. Jamesem Douketisem mówi o najnowszych wynikach badania [COLCORONA] na temat stosowania kolchicyny w leczeniu ambulatoryjnym COVID-19.
Tardif J.C., Bouabdallaoui N., L'Allier P.L. i wsp. COLCORONA Investigators. Colchicine for community-treated patients with COVID-19 (COLCORONA): a phase 3, randomised, double-blinded, adaptive, placebo-controlled, multicentre trial. Lancet Respir. Med. 2021 May 27:S2213-2600(21)00222-8. doi: 10.1016/S2213-2600(21)00222-8. Epub ahead of print. PMID: 34051877; PMCID: PMC8159193.
prof. James Douketis: Dzień dobry. Nazywam się Jim Douketis. Z przyjemnością witam w kolejnym odcinku McMaster Perspective poświęconym jednemu z artykułów niedawno omawianych na stronie McMaster Textbook of Internal Medicine w ramach serii Paper of the Week. Moim gościem jest dzisiaj dr Nishma Singhal, specjalistka chorób zakaźnych z Wydziału Nauk Medycznych na McMaster University i Hamilton General Hospital.
prof. Nishma Singhal: Dziękuję za zaproszenie.
Porozmawiamy dziś o badaniu COLCORONA. To już kolejne badanie z udziałem chorych na COVID-19 rozpoznanym w oparciu o wyniki testów PCR lub kryteria kliniczne. W jego ramach przeanalizowano potencjalny korzystny wpływ właściwości przeciwzapalnych kolchicyny na niektóre powikłania COVID-19. Jak ogólnie postrzega Pani to badanie? Czy Pani zdaniem jego wyniki znacząco zmieniają postępowanie u chorych na COVID-19?
Było to z pewnością jedno z największych badań klinicznych z zastosowaniem kolchicyny. Sądzę też, że ma istotne znaczenie w kontekście oceny skuteczności różnych opcji leczenia. Możliwości leczenia ambulatoryjnego chorych na COVID-19 są nadal znikome. Można zastosować przeciwciała monoklonalne, ale ich użyteczność jest ograniczona ze względów logistycznych, związanych z koniecznością podawania ich we wlewie dożylnym. Dobrze mieć więc dane na temat leku, który można by przyjmować doustnie, łatwego do stosowania i niedrogiego.
Bez wątpienia badanie miało wiele ograniczeń pod względem kryteriów włączenia chorych. Zatem nie uważam, żeby miało zmienić postępowanie kliniczne u całej populacji chorych na COVID-19. Myślę jednak, że może być opcją wartą omówienia z konkretnymi pacjentami w indywidulanych przypadkach. Dla przykładu, do badania zakwalifikowano wyłącznie osoby powyżej 40. rż., u których występowało ryzyko ciężkiego przebiegu choroby (były to zatem osoby z chorobami współistniejącymi, takimi jak cukrzyca, choroby serca czy choroby układu oddechowego), lub osoby powyżej 70. rż. Z pewnością kolchicyna nie jest lekiem, który będziemy szeroko stosować w leczeniu ambulatoryjnym, ale może być opcją do rozważenia w indywidualnych przypadkach.
Dziękuję za to wyczerpujące wprowadzenie. Przejdźmy do samego badania. To bardzo duże badanie kliniczne. Czy może Pani wskazać kilka jego zalet i wad? Co Pani sądzi o całkowitej bezwzględnej korzyści ze stosowania kolchicyny w kontekście danych z badania COLCORONA? Wydaje się, że ta kwestia wpłynęła na Pani entuzjazm. Czy mogłaby Pani powiedzieć coś więcej na ten temat?
Oczywiście. Jeśli chodzi o schemat badawczy, było to badanie kliniczne z randomizacją i grupą kontrolną. Przeprowadzono je wcześnie – raczej ze względów logistycznych – więc zakwalifikowano do udziału ok. 75% określonej na początku populacji docelowej. Można to uznać za jedno z ograniczeń badania. Jak wspomniał Pan już na początku rozmowy, badano korzyści ze stosowania kolchicyny u osób z rozpoznaniem COVID-19 opartym zarówno na kryteriach klinicznych, jak i na wynikach testów PCR. U większości badanych rozpoznano chorobę na podstawie testu PCR. Istotne statystycznie były wyłącznie dane dotyczące korzyści ze stosowania kolchicyny w grupie chorych z rozpoznaniem potwierdzonym badaniem PCR. Biorąc pod uwagę dostępne obecnie zaplecze diagnostyczne, powinniśmy się więc skupić na tej populacji chorych.
