KOMENTARZ
prof. dr hab. med. Joanna Rymaszewska
Katedra i Klinika Psychiatrii Akademii Medycznej im. Piastów Śląskich we Wrocławiu
Artykuły umożliwiające poznanie wyników wielu badań naukowych dotyczących określonego problemu medycznego otwierają potencjalnie nowe możliwości diagnostyczne i terapeutyczne. Należy jednak pamiętać, że mają one także swoje ograniczenia, a proponowane w nich algorytmy mają duże znaczenie poznawcze, natomiast nie mogą być traktowane jako nowoczesne czy najnowsze standardy leczenia. Niektóre preparaty są na polskim rynku farmaceutycznym niedostępne. Pewne wątpliwości metodologiczne budzi wyznaczenie przez Pacchiarotti i wsp. kryterium doboru prac naukowych pod kątem korzystania ze skali depresji Hamiltona lub skali depresji Montgomery-Åsberg. Nie uwzględniali oni natomiast kryteriów i narzędzi klasyfikujących zaburzenia jako dwubiegunowe w cytowanych badaniach, co wydaje się kluczowe. W codziennej praktyce także odczuwalny jest niedosyt instrumentów badawczych oceniających tzw. cechy dwubiegunowości. Lekarze muszą się kierować danymi uzyskanymi w przeprowadzonych przez siebie wywiadzie i badaniu psychiatrycznym, w których w sposób możliwie wyczerpujący wykluczają bądź potwierdzają istnienie zaburzenia afektywnego dwubiegunowego.
