Pochodząca z końca lat 90. hipoteza o rzekomym związku szczepienia skojarzoną szczepionką przeciwko odrze, śwince i różyczce (MMR) z autyzmem spowodowała w wielu krajach Europy i Ameryki Północnej znaczące zmniejszenie wyszczepialności dzieci przeciwko odrze. W Walii zjawisko to najmocniej zaznaczyło się w hrabstwie Swansea, gdzie w 2003 roku tylko 68% dzieci w 2. roku życia otrzymało zalecaną pierwszą dawkę MMR. Wprawdzie w ostatnich latach sytuacja się poprawiła (95% zaszczepionych w tym wieku), to jednak pewna populacja dzieci starszych i młodych dorosłych pozostała nieuodporniona.
Zjawisko to przyczyniło się – zdaniem ekspertów – do epidemii odry w Południowej Walii w latach 2012–2013. W chwili jej wybuchu 6800 dzieci (16%) w wieku 2–18 lat mieszkających na tym terenie nie otrzymało wymaganych zgodnie z programem szczepień 2 dawek MMR, a wśród 11-latków aż 1 na 6 nie był wcale zaszczepiony przeciwko odrze (w innych regionach Walii tylko 1 na 9).
W badaniu kliniczno-kontrolnym przeprowadzonym na terenie Południowej Walii, oceniono wpływ popularnych mediów – tj. prasy, telewizji i Internetu – na podejmowane przez rodziców decyzje o szczepieniu dzieci. Zakwalifikowano do niego rodziców 180 dzieci, którym do ukończenia 2. roku życia podano wszystkie należne szczepienia, z wyjątkiem MMR (grupa przypadków). Grupa kontrolna objęła rodziców 360 dzieci, które otrzymały w tym wieku wszystkie szczepienia włącznie z MMR. Rodzice w obu grupach nie różnili się istotnie w zakresie cech demograficznych, z wyjątkiem większego odsetka osób z wyższym wykształceniem w grupie dzieci bez MMR. Dzieci nieszczepione MMR częściej niż zaszczepione posiadały rodzeństwo, które również nie otrzymało MMR – odpowiednio: 78,5% i 43,2% (iloraz szans [OR]: 4,80 [95% CI: 2,52–9,15]). Autyzm lub chorobę Leśniowskiego i Crohna u krewnego zgłosiło <5% osób w obu grupach.
W porównaniu z rodzicami z grupy kontrolnej, rodzice dzieci nieszczepionych MMR częściej uzyskiwali informacje o tym szczepieniu ze środków masowego przekazu oraz częściej zgłaszali, że na ich decyzję wpłynęły popularne media: dzienniki (OR: 3,89 [95% CI: 2,15–7,04]), Internet (OR: 8,07 [95% CI: 3,96–16,47]), telewizja (OR: 4,01 [95% CI: 2,14–7,52]) i tygodniki lub miesięczniki (OR: 2,17 [95% CI: 1,24–3,81]). Byli oni również pod większym wpływem działalności ruchów antyszczepionkowych (OR: 4,59 [95% CI: 2,19–9,62]), rzadziej podejmowali decyzje na podstawie informacji uzyskanych od personelu medycznego (OR: 0,26 [95% CI: 0,15–0,47]) oraz częściej opierali je na przesłankach niezgodnych z faktami naukowymi.
Badanie dostarcza informacji o przekonaniach na temat MMR w społeczności, którą 10 lat później dotknęła epidemia odry oraz wskazuje na istotną rolę mediów w zakresie zdrowia publicznego. Z tego powodu jego Autorzy podkreślają, że jednym z istotnych zadań instytucji odpowiedzianych za zdrowie publiczne powinien być stały nadzór nad wiadomościami pojawiającymi się w mediach i podejmowanie w razie potrzeby stosownych działań edukacyjnych w odpowiedzi na nie.
