Opracowała lek. Iwona Rywczak
W badaniu typu self-controlled case-series oceniono ryzyko udaru mózgu po zachorowaniu na półpasiec u dorosłych. Wśród pacjentów zarejestrowanych w brytyjskiej bazie opieki zdrowotnej zidentyfikowano 6584 osoby z pierwszym epizodem półpaśca i udaru mózgu (mediana wieku 77 lat). Okres obserwacji podzielono na okres ryzyka (12 mies. po zachorowaniu na półpasiec) oraz okres kontrolny. Mediana okresu obserwacji wyniosła 12,5 roku. W większości przypadków (93%) nie określono lokalizacji wykwitów półpaścowych, a 6% osób zachorowało na półpasiec oczny. Systemowe leczenie przeciwwirusowe otrzymało 55% uczestników badania.
W porórnaniu z okresem kontrolnym, większe ryzyko (wyrażone jako wskaźnik współczynników zapadalności [IR]) wystąpienia udaru mózgu stwierdzono w okresie 1–4 tygodni po zachorowaniu na półpasiec (IR: 1,63 [95% CI: 1,32–2,02]) oraz w okresie 5–12 i 13–26 tygodni po zachorowaniu (IR odpowiednio: 1,42 [95% CI: 1,21–1,68] i 1,23 [95% CI: 1,07–1,42]). Ryzyko było jeszcze większe wśród chorych nieleczonych przeciwwirusowo – IR dla okresu 1–4 tygodni po zachorowaniu wyniosło 2,14 (95% CI: 1,62–2,84).
Półpasiec oczny wiązał się z większym ryzykiem udaru niż półpasiec o nieokreślonej lokalizacji – IR w okresie 5–12 tygodni odpowiednio: 3,38 (95% CI: 2,18–5,24) i 1,30 (95% CI: 1,09–1,5). U chorych na półpasiec oczny, którzy nie otrzymali leczenia przeciwwirusowego, ryzyko udaru było ponad 5-krotnie większe niż w okresie kontrolnym (IR dla okresu 5–12 tygodni: 5,47 [95% CI: 2,80–10,71]). Natomiast u osób leczonych ryzyko było około 2,5-krotnie większe (IR: 2,57 [95% CI: 1,43–4,62]).
Autorzy badania wyciągnęli wniosek, że ryzyko wystąpienia udaru mózgu jest zwiększone w okresie 6 miesięcy od zachorowania na półpasiec, szczególnie wśród osób, które przebyły półpasiec oczny. U osób leczonych przeciwwirusowo ryzyko wystąpienia udaru było mniejsze niż u osób, u których takiego leczenia nie zastosowano.