Jakie jest bezpieczeństwo blokad stosowanych w leczeniu bólu lędźwiowo-krzyżowego (lumbar spine - LS)?
Pacjentka z bólem neuropatycznym LS i odcinka Th, po operacji kręgosłupa w 2017 r. wykonanej w celu korekcji skoliozy Th-L z uciskiem na L2/L3; po operacji nastąpiła poprawa. Obecnie, według diagnozy, ucisk L5. W maju 2023 r. wystąpiły epizody bólu napadowego (ostre bóle pleców). Ból po stronie lewej w okolicy LS, promieniuje do lewego pośladka. Ból o nasileniu 7/10 ma charakter kłucia, mrowienia, rozpierania, palenia „jak prąd”, czasem gwałtownie, krótko, bardzo silny (10/10). Pacjentka pracuje, co wymaga pozycji stojącej/siedzenia przez 11 h.
Pacjentka stosuje pregabalinę (600 mg/d) oraz Zaldiar (37,5+325; 2x dz 1-2 tabletek) - ostatnio rotuje także z lekiem Skudexa - oraz doraźnie Tiocolis, gdyż jeden ze specjalistów odradził pani długotrwałe stosowanie leku z paracetamolem. Ból udało się zmniejszyć o około 50%. Neurochirurg zaproponował blokadę z miejscowym glikokortykosteroidem (GKS), jednak pacjentka boi się tego zabiegu (lekarz nie omówił z nią kwestii korzyści i bezpieczeństwa).
Blokada polega na miejscowym podaniu leku znieczulenia miejscowego (LZM) z dodatkiem glikokortykosteroidu (GKS) lub bez niego. Blokady mogą być skuteczne u chorych z osteoartrozą, bólem mięśniowo-powięziowym, bólem neuropatycznym - zwłaszcza gdy ból jest dobrze zlokalizowany. Można je wykonywać pod kontrolą USG, RTG lub TK.
Lekarz wykonujący powinien znać wskazania, możliwości i ograniczenia technik interwencyjnych w leczeniu bólu, w tym blokad w obrębie kręgosłupa. Wybierając zabieg interwencyjny trzeba uwzględnić historię choroby pacjenta i obecność chorób współistniejących, wykonać badanie fizykalne, zaplanować przebieg leczenia oraz uwzględnić realistyczne oczekiwania pacjenta. Dotyczy to również miejscowego zastosowania glikokortykosteroidu. Lekarz wykonujący blokadę musi posiadać odpowiednią wiedzę i umiejętności w zakresie techniki wykonywania blokad, znać ryzyko powikłań, ryzyko wystąpienia toksyczności leków znieczulenia miejscowego, umieć zapobiegać i leczyć potencjalne powikłania.
Zgodnie z piśmiennictwem medycznym to lekarz wykonujący blokadę ma obowiązek przekazać pełną informację na temat celu zabiegu i ewentualnych powikłań, a dopiero po uzyskaniu takiej informacji pacjent wyraża świadomą zgodę na daną blokadę. Toksyczne reakcje na LZM występują rzadko i dotyczą jedynie 0,09-1,5% znieczuleń regionalnych (blokad). W przypadku miejscowego podania glikokortykosteroidów mogą wystąpić objawy niepożądane typowe dla tej grupy leków, czyli zwiększenie glikemii, wzrost ciśnienia tętniczego, zaczerwienienie twarzy, supresja kory nadnerczy. Nie ma zaleceń dotyczących częstości miejscowego podawania GKS – zwykle podaje się je co 3-6 miesięcy.
