Rękawowa resekcja żołądka oraz zespolenie omijające żołądkowo-jelitowe z pętlą Roux-en-Y należą do najczęściej wykonywanych zabiegów bariatrycznych. Celem badania było porównanie rękawowej resekcji żołądka z opaskowaniem ze standardową rękawową resekcją żołądka w aspekcie redukcji masy ciała, powikłań związanych z otyłością i powikłań ogólnych.
Opieka okołooperacyjna nad pediatrycznymi pacjentami z otyłością różni się od tej, która obejmuje dzieci z prawidłową masą ciała. Naukowcy z University of Michigan zwrócili uwagę na problem niewłaściwego dawkowania leków u dzieci z nadwagą lub otyłością.
Znieczulenie i operacje w tej grupie chorych zawsze stwarzają poważne ryzyko powikłań, głównie ze strony układów oddechowego i sercowo-naczyniowego. Zapraszamy zwłaszcza chirurgów i anestezjologów do lektury swoistego kompendium postępowania krok po kroku z kwalifikowanym do operacji bariatrycznej pacjentem z otyłością. To praktyczny przewodnik po opiece okołooperacyjnej przydatny nie tylko w przypadku tego rodzaju leczenia planowego, ale i w warunkach ostrego dyżuru, na który trafia otyły chory.
Niniejsze standardy stanowią ustalone przez SCMiB TChP minimalne wymagania dotyczące dobrej praktyki w zakresie podstawowego procesu opieki bariatrycznej przez cały czas jej trwania, zapewniają zadowalające bezpieczeństwo i efektywność procesu terapeutycznego otyłości i jej powikłań metabolicznych. W sytuacjach wymagających odrębnego, zindywidualizowanego postępowania zaleca się je prowadzić w oparciu o „Polskie rekomendacje w zakresie chirurgii bariatrycznej i metabolicznej”.
American College of Cardiology i American Heart Association klasyfikują NT jako umiarkowany niezależny czynnik ryzyka powikłań sercowo-naczyniowych w okresie okołooperacyjnym. Nie ma dowodów, że opóźnianie zabiegu do czasu wyrównania ciśnienia tętniczego (jeżeli tylko nie przekracza ono wartości krytycznych) prowadzi do istotnego zmniejszenia ryzyka powikłań w okresie okołooperacyjnym.
O obecnych możliwościach chirurgii robotowej i nowoczesnym leczeniu bariatrycznym, a także o nadziejach na przyszłość mówi prof. Tomasz Rogula, specjalista chirurgii ogólnej, bariatrycznej, laparoskopowej i metabolicznej.
Z powodu przewlekłego charakteru chorób reumatycznych, zajęcia wielu narządów oraz skutków ubocznych długotrwałego leczenia immunosupresyjnego pacjenci z tej grupy są częściej narażeni na powikłania okołozabiegowe. Zasadnicze znaczenie w opiece nad pacjentem z zapalną chorobą reumatyczną ma podejście zespołowe, opierające się na współpracy lekarza prowadzącego, anestezjologa, chirurga i fizjoterapeuty.
Niniejszy artykuł został oparty na wytycznych Polskiego Towarzystwa Diabetologicznego (PTD).
Na pytanie odpowiada Christine Ribic, PhD. Wypowiedź zarejestrowano podczas konferencji MIRCIM 2019.
Odpowiedzi udziela prof. dr hab. n. med. Piotr Myśliwiec.