medycyna praktyczna dla lekarzy
medycyna praktyczna dla lekarzy
W latach 2009–2010 wyjściowo zrandomizowano do badania TULIP 302 chorych. W niniejszej publikacji przedstawiono jego wyniki w długim okresie obserwacji, której mediana czasu trwania wyniosła 85 miesięcy (zakres 74–117 mies.).
Przeanalizowano wyniki 1657 zabiegów wykonanych w ramach 7 badań kohortowych.
Zapalenie uchyłków jest zwykle rozpoznawane w oparciu o wynik tomografii komputerowej, która wykazuje pogrubienie ściany i naciek uchyłku. Taki obraz radiologiczny wymaga różnicowania z rakiem jelita grubego, dlatego zaleca się rutynowe wykonanie kolonoskopii u wszystkich chorych po przebytym zapaleniu uchyłków.
Zakażenie miejsca operowanego rozwija się u 2–5% chorych leczonych chirurgicznie, u 8% chorych poddanych bardziej rozległym operacjom w obrębie jamy brzusznej i u 20–40% chorych po pankreatoduodenektomii. Celem niniejszego badania jest ocena skuteczności terapii podciśnieniowej w zapobieganiu zakażeniom rany operacyjnej po otwartej pankreatoduodenektomii.
Z powodu przewlekłego charakteru chorób reumatycznych, zajęcia wielu narządów oraz skutków ubocznych długotrwałego leczenia immunosupresyjnego pacjenci z tej grupy są częściej narażeni na powikłania okołozabiegowe. Zasadnicze znaczenie w opiece nad pacjentem z zapalną chorobą reumatyczną ma podejście zespołowe, opierające się na współpracy lekarza prowadzącego, anestezjologa, chirurga i fizjoterapeuty.
Jedną z form leczenia raka odbytnicy jest jej przednia niska resekcja z całkowitym wycięciem mezorektum. Aby zapobiec ewentualnej nieszczelności zespolenia, wyłania się czasową ileostomię (zamykaną zwykle po upływie 5–6 mies.). Chociaż wczesne zamknięcie czasowej ileostomii jest bezpieczne w wybranej grupie chorych, czynnościowe skutki takiego postępowania nie zostały dotychczas zbadane. W grupach objętych badaniem wczesnego zamknięcia ileostomii dokonano po upływie 8–13 dni od zabiegu, a późnego po 12 tygodniach.
Achalazja jest zaburzeniem czynnościowym przełyku charakteryzującym się brakiem perystaltyki przełyku i upośledzeniem relaksacji dolnego zwieracza przełyku, co w konsekwencji prowadzi do przewlekłej dysfagii, ulewania i bólu w klatce piersiowej. Zastosowanie manometrii wysokiej rozdzielczości i klasyfikacji Chicago pozwoliło na dokładną diagnostykę achalazji i przewidywanie odpowiedzi na leczenie.
Aktualnie rekomendowanym sposobem zamykania powłok brzusznych po laparotomii jest zastosowanie ciągłego, wolno wchłanialnego szwu. Przepuklina w bliźnie jest częstym powikłaniem zabiegów chirurgicznych w zakresie jamy brzusznej. Profilaktyczne umieszczenie siatki w pozycji onlay lub sublay wymaga preparowania ściany powłok brzusznych, potencjalnie prowadząc do powikłań związanych z raną.
Zakażenia miejsca operowanego są częstą przyczyną powikłań po zabiegach w zakresie jelita grubego. Mimo stosowania profilaktyki antybiotykowej i aseptycznej techniki operacyjnej częstość SSI po operacjach jelita grubego wynosi 15–30%.
Ból przewlekły występuje ui 10–35% chorych po plastyce przepuklin pachwinowych. Przy użyciu odpowiednich formularzy dokonywano oceny nasilenia bólu pachwiny (zarówno przed leczeniem chirurgicznym jak i po upływie 12 oraz 36 miesięcy od zabiegu) oraz oceny jakości życia pacjentów.
