medycyna praktyczna dla lekarzy
medycyna praktyczna dla lekarzy
W badaniu porównano wyniki stosowania 2 technik drenażu oraz różne zalecenia odnośnie do pozycji zajmowanej przez chorych bezpośrednio po operacji.
Autorzy przeglądu systematycznego z metaanalizą 35 badań postawili sobie za cel znalezienie odpowiedzi na pytanie, jakie czynniki wpływają na rokowanie w przypadku chorych zakwalifikowanych do wycięcia przerzutu raka sutka w wątrobie.
Potwierdzono związek majaczenia z większą śmiertelnością, pogorszeniem czynności poznawczych i utratą autonomii. Częstość majaczenia w okresie pooperacyjnym wynosi w różnych badaniach 11–65%. Ryzyko jest największe u osób starszych. Nie zbadano dotychczas, które sposoby zapobiegania majaczeniu są odpowiednie w przypadku poszczególnych operacji chirurgicznych.
Punktami końcowymi badania były: zmniejszenie wymiarów rany oraz częstość zakażenia miejsca operowanego, czas trwania hospitalizacji i czas gojenia rany.
Porównano systemy obrazowania 3D i 4K w 3 procedurach laparoskopowych o wzrastającym stopniu złożoności: laparoskopowej cholecystektomii, hernioplastyki sposobem TAPP oraz laparoskopowej kardiomiotomii sposobem Hellera z zabiegiem antyrefluksowym. Uwzględniono parametry takie jak czas do wykonania kluczowych elementów zabiegów oraz przebieg pooperacyjny, a także obciążenie psychiczne i fizyczne chirurga (bezpośrednio po zabiegu operator wypełniał m.in. formularz oceniający jego satysfakcję z wykonanej procedury).
Współczesnym standardem w diagnostyce litych zmian ogniskowych w trzustce jest biopsja cienkoigłowa pod kontrolą endoskopowej ultrasonografii. Ostatnio dostępne są igły umożliwiające wykonanie biopsji gruboigłowej zmian w trzustce.
Celem publikacji było przedstawienie odległych wyników badania BIOPEX w aspekcie występowania objawowej przepukliny kroczowej.
Nie ustalono dotychczas, czy operacje laparoskopowe i otwarte wiążą się z podobnymi wynikami leczenia chorych na miejscowo zaawansowanego raka żołądka. Niniejsze badanie przeprowadzono w 14 ośrodkach w Chinach w latach 2012–2014, a obserwacja trwała do końca 2019 r.
Ograniczenie wykorzystania opioidów jest istotnym elementem protokołu ERAS. Celem niniejszego badania było ustalenie, czy wdrożenie protokołu ERAS po ambulatoryjnych zabiegach w zakresie odbytu i odbytnicy prowadzi do zmniejszenia ilości stosowanych opioidów bez wpływu na odczuwanie bólu i zadowolenie pacjenta z leczenia.
Odpowiedzi na pytanie udziela prof. dr hab. n. med. Tomasz Banasiewicz.
