medycyna praktyczna dla lekarzy
medycyna praktyczna dla lekarzy
Przegląd systematyczny z metaanalizą 29 badań (z udziałem łącznie 15 796 chorych), w których oceniano ryzyko zakażenia miejsca operowanego – porównano: roztwór chlorheksydyny w alkoholu, roztwór wodny chlorheksydyny, roztwór jodopowidonu z alkoholem, roztwór wodny jodopowidonu.
Badacze podjęli się oceny wyników stosowania u chorych na raka odbytnicy trzech technik operacyjnych: laparoskopowej, robotowej oraz z dostępu przezodbytowego, w kontekście krzywej uczenia się. Czy któraś z nich wyróżnia się na plus bądź minus, a jeśli tak to która? Doniesienie komentuje autor opracowania.
Dla klinicysty jest to dość zaskakujące, że porównuje się nie prawdziwe populacje pacjentów, ale populacje stworzone modelem matematycznym na podstawie danych rzeczywistych. Nie jest to jednak nic innego jak narzędzie statystyczne, którego użyto, aby wyciągnąć jak najdalej idące wnioski dla praktyki klinicznej – komentuje doniesienie autor opracowania.
Dotychczas w badaniu klinicznym z randomizacją nie porównano pod względem bezpieczeństwa i skuteczności wyników operacji robotowych i laparoskopowych u chorych na raka żołądka. Celem niniejszego badania było porównanie wyników krótkoterminowych.
Badanie miało na celu porównanie jakości życia chorych operowanych z powodu raka jelita grubego, w zależności od tego czy byli objęci opieką lekarza rodzinnego, czy nadzorem chirurga. W obu grupach chorych oceniano wpływ aplikacji eHealth (Oncokompass) na jakość życia.
Celem niniejszego badania była ocena w długim okresie obserwacji drugorzędowych punktów końcowych badania klinicznego z randomizacją przeprowadzonego w Japonii w latach 2012–2015.
W badaniu porównano wyniki stosowania 2 technik drenażu oraz różne zalecenia odnośnie do pozycji zajmowanej przez chorych bezpośrednio po operacji.
Autorzy przeglądu systematycznego z metaanalizą 35 badań postawili sobie za cel znalezienie odpowiedzi na pytanie, jakie czynniki wpływają na rokowanie w przypadku chorych zakwalifikowanych do wycięcia przerzutu raka sutka w wątrobie.
Potwierdzono związek majaczenia z większą śmiertelnością, pogorszeniem czynności poznawczych i utratą autonomii. Częstość majaczenia w okresie pooperacyjnym wynosi w różnych badaniach 11–65%. Ryzyko jest największe u osób starszych. Nie zbadano dotychczas, które sposoby zapobiegania majaczeniu są odpowiednie w przypadku poszczególnych operacji chirurgicznych.
Dysfagia po zabiegach antyrefluksowych jest częstym działaniem niepożądanym. Zwykle ustępuje samoistnie w ciągu kilku tygodni, jednak u niektórych chorych uporczywa dysfagia utrzymuje się dłużej. Dotychczas nie uzyskano wiarygodnych danych z dobrze zaprojektowanych badań (EBM) dotyczących leczenia.
