Zapalenia naczyń – postępy 2022/2023
19.01.2024
prof. dr hab. n. med. Irena Zimmermann-Górska
Uniwersytet Medyczny im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu
Wybrane treści dla pacjenta
-
Zespół Cushinga
Zespół Cushinga to zespół różnorodnych objawów klinicznych związanych z podwyższonym stężeniem glikokortykosteroidów (GKS) we krwi. GKS to hormony wytwarzane przez nadnercza, wewnątrzwydzielnicze gruczoły obwodowe położone obustronnie powyżej górnych biegunów nerek.
-
Plamica Schönleina-Henocha (zapalenie naczyń związane z IgA)
Plamica Schönleina-Henocha to choroba, w której dochodzi do zapalenia małych naczyń krwionośnych: tętniczek i żyłek. Zapalenie naczyń polega na gromadzeniu się w ich ścianach komórek układu odpornościowego, co może prowadzić do martwicy.
-
Olbrzymiokomórkowe zapalenie tętnic
Olbrzymiokomórkowe zapalenie tętnic, nazywane niegdyś ze względu na lokalizację zapaleniem tętnicy skroniowej, jest najczęstszą chorobą zapalną naczyń. Proces zapalenia dotyczy średnich i dużych naczyń, zwykle tętnic odchodzących od łuku aorty (np. tętnic szyjnych i ich zewnątrzczaszkowych odgałęzień).
-
Zapalenie naczyń związane z krioglobulinemią
Z powodu bezpośredniego związku zapalenia naczyń związanego z krioglobulinemią z zakażeniem WZW C, u większości chorych występują różnego stopnia zaburzenia czynności wątroby, najczęściej nieprawidłowe wartości testów laboratoryjnych, rzadziej świądu skóry, żółtaczki.
-
Pokrzywkowe zapalenie naczyń z hipokomplementemią
Zapalenie naczyń z hipokomplementemią jest stwierdzane według różnych źródeł u od 2 do 20% pacjentów z przewlekłą pokrzywką. Najczęściej chorują kobiety po 50. rż.
-
Autoimmunologiczne zapalenie wątroby
Przyczyna choroby jest nieznana. Uważa się, że u jej podłoża leżą predyspozycje genetyczne osoby chorej do tak zwanej reakcji z autoagresji, czyli do ataku komórek układu odpornościowego na własne białka, zlokalizowane w tym przypadku na komórkach wątrobowych.
-
Choroba Behçeta
Nazwa choroby pochodzi od nazwiska tureckiego dermatologa H. Behçeta, który opisał jej objawy w pierwszej połowie XX wieku. Choroba Behçeta objawia się zmianami w obrębie błon śluzowych i skóry, w narządzie wzroku, płucach, sercu, stawach, w przewodzie pokarmowym, narządach płciowych i w układzie nerwowym.
