W australijskim badaniu kliniczno-kontrolnym, przeprowadzonym w okresie trzech kolejnych sezonów epidemicznych grypy (lata 2008–2010), oceniono czy zachorowanie na grypę jest czynnikiem ryzyka zawału serca u osób >40. roku życia oraz jaka jest rola szczepienia przeciwko grypie sezonowej. Do badania zakwalifikowano 275 chorych hospitalizowanych z powodu świeżego zawału serca i 284 podobne osoby bez zawału, które utworzyły grupę kontrolną. W celu wirusologicznego i serologicznego potwierdzenia grypy u wszystkich uczestników pobrano próbki z nosogardła oraz próbki krwi na początku badania i po 4–6 tygodniach.
Nieco ponad połowę pacjentów (51%) zaszczepiono przeciwko grypie w roku kwalifikacji do badania. Szczepieniu znamiennie częściej poddawały się osoby z grupy kontrolnej (iloraz szans [OR]: 3,7; 95% CI: 2,6–5,2) niż pacjenci, u których wystąpił zawał serca. Zakażenie wirusem grypy potwierdzono u 9,5% uczestników, istotnie częściej u osób z zawałem serca (12,4 vs 6,7%, OR: 1,97 [95% CI: 1,09–3,54]). Po uwzględnieniu poprawki na znane czynniki zakłócające (płeć, wiek, duże stężenie cholesterolu, palenie papierosów) nie stwierdzono, aby zakażenie wirusem grypy było niezależnym czynnikiem ryzyka zawału serca (OR: 1,07 [95% CI: 0,53–2,19]). Zaobserwowano jednak, że chorzy z zawałem serca znamiennie rzadziej byli zaszczepieni przeciwko grypie sezonowej. Autorzy oszacowali, że skuteczność rzeczywista (efektywność) szczepienia przeciwko grypie w profilaktyce zawału serca w tym badaniu wyniosła 45% (95% CI: 15–65).
Metodyka omawianego badania (kliniczno-kontrolne, bardzo podatne na błąd systematyczny) nie pozwala wprawdzie na wyciągnięcie jednoznacznych wniosków, ale korzystny efekt szczepienia przeciwko grypie chorych na chorobę niedokrwienną serca potwierdzono wcześniej także w badaniach z randomizacją (p. omówienie i komentarz: Szczepienie przeciwko grypie korzystne u chorych na chorobę wieńcową – badanie FLUCAD).
