medycyna praktyczna dla lekarzy
medycyna praktyczna dla lekarzy
W artykule przedstawiliśmy patogenezę obrzęku limfatycznego, metody diagnostyczne i przebiegu naturalny w przypadku zajęcia kończyny. Głównym tematem jest występowanie obrzęku limfatycznego kończyny górnej u chorych leczonych z powodu raka piersi oraz obrzęku limfatycznego kończyny dolnej w przebiegu nowotworów ginekologicznych. Dokonaliśmy też przeglądu dotychczas stosowanych sposobów leczenia obrzęku limfatycznego oraz nowych metod leczenia chirurgicznego, będących obecnie przedmiotem zaawansowanych badań klinicznych.
Elektrochemioterapia (ECT) jest stosunkowo nową metodą terapeutyczną. Obecnie stosuje się ją w przypadku nieoperacyjnych, zaawansowanych nowotworów zlokalizowanych w powłokach ciała (skórze lub przedziale podskórnym) - zarówno w leczeniu pierwotnych nowotworów skóry (raki i czerniaki), jak i przerzutów innych nowotworów powstających w skórze/tkance podskórnej i niekwalifikujących się do innej terapii (np. izolowanej perfuzji kończyny).
Obecnie niemal wszystkim chorym na raka piersi, zamiast okaleczającej radykalnej mastektomii, można zaproponować procedury oszczędzające pierś i struktury dołu pachowego. Badania porównawcze wyraźnie wskazują, że leczenie to - skojarzone z radioterapią - wiąże się z podobnymi wynikami odległymi.
Pierwotne nowotwory otrzewnej (międzybłoniak, śluzak rzekomy) są rzadkie. Znacznie częściej rozpoznaje się wtórne zrakowacenie otrzewnej (ZO), które jest jedną z form szerzenia się większości złośliwych nowotworów układu pokarmowego i jajnika. Skojarzone leczenie ZO jest postępowaniem wielospecjalistycznym.
Niniejsze opracowanie najnowszej aktualizacji (2012 r.) zaleceń opublikowanych przez British Society of Gastroenterology w 2002 roku w sposób przejrzysty porządkuje najnowszą wiedzę dotyczącą rozpoznawania i leczenia raka dróg żółciowych, która - w obliczu rosnącej zachorowalności na ten nowotwór obserwowanej na przestrzeni ostatnich dekad - powinna być przyswojona przez wszystkich lekarzy praktyków.
Badaniem objęto 7200 dorosłych chorych (śr. wiek 58 lat, mężczyźni 65%) zakwalifikowanych do operacyjnego leczenia z powodu raka żołądka.
Według danych z piśmiennictwa 75–80% wykrywanych przypadkowo guzów nadnerczy to nieczynne hormonalnie gruczolaki.
Artykuł nie tylko dotyczy ogólnie znanych i akceptowanych, wręcz podstawowych aspektów operacji w obrębie jelita grubego, ale – opierając się na doświadczeniach jednego z czołowych ośrodków w Niemczech – obfituje w wiele praktycznych wskazówek przydatnych zarówno dla doświadczonych operatorów jak i kształcących się przyszłych adeptów chirurgii.
56-letnia kobieta zgłosiła się do lekarza z powodu bólu lewego barku, który się nasilał przy poruszaniu kończyną górną, a nawet przy głębszym oddychaniu.
Kobieta z guzem żołądka o niewyjaśnionym charakterze rozpoznanym w innym ośrodku. Z wywiadu wynika, że jest rodzinnie obciążona rakiem żołądka.
