Patrz także:
Ostre chirurgiczne choroby jamy brzusznej - cz. II. Laparoskopowe zaopatrzenie przedziurawionego wrzodu
Ostre chirurgiczne choroby jamy brzusznej - cz. III. Rzadziej wykonywane zabiegi laparoskopowe
Różnorodność – niekiedy skrajnych – opinii na temat do zastosowania laparoskopii w leczeniu ostrych chirurgicznych chorób jamy brzusznej jest zadziwiająca. Przedstawiane poglądy są często niejasne, sprzeczne, trudno je również odnieść do wyników badań naukowych. Jako przykład może posłużyć dość często cytowana opinia, że "rozlane zapalenie otrzewnej jest przeciwwskazaniem do zastosowania techniki laparoskopowej". Pogląd ten, mimo że często powtarzany i cytowany, nigdy nie został udokumentowany badaniami naukowymi i wyraża raczej osobiste przekonania niektórych chirurgów, niejednokrotnie niemających większego doświadczenia w tej dziedzinie. Tymczasem w publikowanych przez znaczące gremia naukowe zaleceniach, jak na przykład Laparoscopy for abdominal emergencies. Evidence-based guidelines of the European Association for Endoscopic Surgery wydanych w 2006 roku, rozlane zapalenie otrzewnej stanowi wskazanie do użycia techniki laparoskopowej. Podobnych przykładów jest znacznie więcej.
Niewątpliwe upowszechnienie zastosowania techniki laparoskopowej w leczeniu "ostrego brzucha" napotyka na pewne trudności. Z jednej strony są one natury technicznej. Warunki w polu operacyjnym podczas operacji doraźnej odbiegają od warunków charakterystycznych dla zabiegów planowych. Bardzo często jelita są znacznie rozdęte, co utrudnia dotarcie do operowanego miejsca. Obecność treści ropnej, pokarmowej, czasem krwi może utrudniać ocenę narządów jamy brzusznej. Także naciek zapalny, obrzęk, złogi włóknika, zrosty i zlepy między poszczególnymi narządami zmieniają wgląd w pole operacyjne, a znaczna kruchość nacieczonych zapalnie tkanek oraz wzdęcie pętli jelitowych zwiększa ryzyko ich uszkodzenia.
