Profesor Waleed Alhazzani z Wydziału Intensywnej Opieki Medycznej Uniwersytetu McMaster, przewodniczący grupy roboczej pracującej nad wytycznymi postępowania z pacjentami chorymi na COVID-19 na oddziałach intensywnej opieki medycznej, rozmawia z profesorem Romanem Jaeschke z Wydziału Medycyny, tej samej uczelni, o lekach stosowanych u pacjentów chorych na COVID-19.
Nagranie z 9 kwietnia 2020 r.
Część 6. wywiadu dostępna TUTAJ.
prof. Roman Jaeschke: Witam w kolejnym odcinku McMaster Perspective. Ze mną jest ponownie profesor Waleed Alhazzani. Poprzednio rozmawialiśmy o stosowaniu glikokortykosteroidów u osób w stanie krytycznym chorych na COVID-19. Tym razem poproszę o krótkie omówienie innych potencjalnych opcji leczenia tej populacji chorych.
prof. Waleed Alhazzani: W wytycznych SSC dotyczących leczenia chorych na COVID-19 zawarliśmy kilka informacji związanych z innymi opcjami terapeutycznymi.
Wydaliśmy sugestię, aby nie stosować rutynowo dożylnych immunoglubulin (IVIG) i interferonu, przede wszystkim z uwagi na wysoki koszt i stwierdzany obecnie brak skuteczności takich interwencji w warunkach innych niż badania kliniczne.
Wydaliśmy też sugestię, aby nie stosować rutynowo preparatu złożonego Kaletra, zawierającego leki przeciwwirusowe – lopinawir i rytonawir. Tutaj oparliśmy się na małym badaniu klinicznym, którego wyniki opublikowano w „New England Journal of Medicine” tuż przed tym, jak opublikowaliśmy wytyczne. Choć płynące z niego wnioski są bardzo nieprecyzyjne, uznaliśmy, że nie wykazano znacznych korzyści ze stosowania tego preparatu (u chorych na COVID-19), więc obecnie mógłby on być stosowany tylko w ramach badań klinicznych.
