Co wiadomo o nowych wariantach SARS-CoV-2? - strona 2

18 grudnia 2020 roku władze Republiki Południowej Afryki (RPA) oficjalnie zgłosiły nowy wariant wirusa (wariant 501Y.V2), prawdopodobnie również o większym potencjale zakażania. Wirus został po raz pierwszy zidentyfikowany w październiku 2020 roku. W listopadzie stwierdzono, że szybko wyparł on inne krążące warianty w wielu regionach RPA. Do 30 grudnia zakażenie wariantem 501Y.V2 stwierdzono również w 4 innych krajach. Jak dotąd nie wykazano, aby to zakażenie wiązało się z innym lub cięższym przebiegiem COVID-19. Stwierdzono natomiast, że zdecydowanie częściej występuje duże stężenie wirusa w wydzielinie dróg oddechowych, co prawdopodobnie przekłada się na większy potencjał zakażający.1 Z kolei w przypadku SARS-CoV-2 VUI 202012/01 przyczyna zwiększonej zakaźności nie jest jeszcze poznana. Według jednej z hipotez zmiany, jakie zaszły w glikoproteinie S, wpływają na interakcję wirusa z komórkami docelowymi gospodarza. Mogłoby to skutkować mniejszą dawką zakażającą potrzebną do efektywnego zakażenia.^3,4

Pojawienie się nowych wariantów o większych zdolnościach do transmisji ma istotne znaczenie z punktu widzenia zdrowia publicznego. W przypadku SARS-CoV-2 VUI 202 012/01 – wariantu z Wielkiej Brytanii – potwierdzono zwiększenie współczynnika reprodukcji (R0). Według szacunków różnych modeli jego transmisyjność może być nawet o 70% większa w porównaniu z wirusami krążącymi dotąd w Wielkiej Brytanii. Ma to bezpośrednie przełożenie zarówno na trendy epidemiologiczne, jak i obciążenie służby zdrowia, a także zwiększoną liczbę zgonów.² Nie wydaje się, aby sam wirus powodował cięższy przebieg choroby, ale większa liczba osób zakażonych wiąże się z większą liczbą osób wymagających hospitalizacji, a co za tym idzie – większym obciążeniem systemu ochrony zdrowia.^1,3 Dlatego też WHO oraz Europejskie Centrum Kontroli Chorób (ECDC) mocno zalecają baczne monitorowanie sytuacji epidemiologicznej w poszczególnych krajach i regionach, zwrócenie szczególnej uwagi na nagły wzrost liczby zakażeń, nieskuteczność szczepień i ponowne zachorowania. Kładą duży nacisk na identyfikację przypadków podejrzanych o zakażenie nowymi wariantami wirusa SARS-CoV-2, jak również informowanie o tym społeczności międzynarodowej w celu zapobieżenia szerzeniu się szczepów potencjalnie bardziej niebezpiecznych.^1,3

Duże zainteresowanie i zaniepokojenie budzi mutacja N501Y, którą stwierdzono w obu nowych wariantach wirusa – z Wielkiej Brytanii i z RPA. Jest to mutacja zlokalizowana w obszarze kodującym domenę przyłączającą się do receptora na powierzchni komórki, która jest też celem przeciwciał neutralizujących. Obecnie trwają badania oceniające efektywność procesu neutralizacji wirusa przez przeciwciała pochodzące od ozdrowieńców i osób zaszczepionych, co ma mieć przełożenie na ocenę wpływu tej mutacji na skuteczność prowadzonych szczepień.¹

Ostatnio pojawiły się kolejne doniesienia, tym razem z Nigerii, o stwierdzeniu nowego wariantu SARS-CoV-2, ale jak dotąd nie ma dowodów wskazujących na zmieniony przebieg choroby lub zwiększony potencjał rozprzestrzeniania się wirusa.^5,6