Pytanie dotyczy szczepionki Bexsero. Niemowlę w wieku 2–5 miesięcy powinno otrzymać 3 dawki w odstępach ≥1 miesiąca, z dawką uzupełniającą pomiędzy 12. a 15. miesiącem życia. W przypadku opóźnienia dawki uzupełniającej nie powinno się podawać później niż w 24. miesiącu życia. Jak postąpić, jeśli dziecko otrzymało już 3 dawki szczepionki w 1. roku życia, szczepionka nie jest aktualnie dostępna, a dziecko kończy właśnie 2 lata? Czy dawkę uzupełniającą można podać po 24. miesiącu życia?
Sposób podawania szczepionki zgodny z Charakterystyką Produktu Leczniczego (ChPL) rzeczywiście zakłada podanie dawki uzupełniającej nie później niż w 24. miesiącu życia (p. tab.). Zalecenie to wynika z obserwowanego w badaniach klinicznych stosunkowo szybkiego zmniejszania się miana swoistych przeciwciał po szczepieniu pierwotnym (2 lub trzy 3 szczepionki podane w 1. rż.) i potrzeby podania dawki uzupełniającej w 2. roku życia. Niestety, nie jest znane znaczenie kliniczne tej obserwacji. Szczepionka Bexsero jest nowym produktem, nad którym wciąż prowadzone są badania. W sytuacji braku szczepionki mamy dwie możliwości: rezygnacja z dawki uzupełniającej lub podanie jej z opóźnieniem po 24. miesiącu życia. Uważam, że podanie z opóźnieniem dawki uzupełniającej będzie lepszym rozwiązaniem – szczepionkę można przecież stosować u osób w wieku od 2 miesięcy do 50 lat. Zgodnie z ogólnymi zasadami szczepień każdy termin dawki przypominającej jest dobry. Z niedoborami szczepionek będziemy mieli stale do czynienia i często zmuszeni będziemy do bardziej elastycznego podejścia do ich dawkowania.
Podsumowując, zalecenie podania dawki uzupełniającej szczepionym niemowlętom do osiągnięcia 24. miesiąca życia ma na celu zapewnienie ochrony w pierwszych latach życia, gdy ryzyko zakażeń meningokokowych jest największe. W sytuacji braku szczepionki dawkę uzupełniającą należy podać jak najszybciej, gdy szczepionka będzie dostępna.
| Tabela. Schemat dawkowania preparatu Bexsero w zależności od wieku | |||
|---|---|---|---|
| Grupa wiekowa | Szczepienie pierwotne | Odstępy między dawkami w ramach szczepienia pierwotnego | Dawka uzupełniająca |
| Niemowlęta, wiek 2– 5 mies. | 3 dawki, pierwsza dawka w wieku 2 miesięcya | ≥1 mies. | Tak, 1 dawka w wieku 12–15 mies.b,c |
| Nieszczepione niemowlęta, wiek 6–11 mies. | 2 dawki | ≥2 mies. | Tak, 1 dawka w 2. roku życia, z zachowaniem odstępu ≥2 mies. między serią szczepienia pierwotnego a dawką uzupełniającąc |
| Nieszczepione dzieci, wieki 12–23 mies. | 2 dawki | ≥2 miesiące | Tak, 1 dawka z zachowaniem odstępu 12–23 mies. między serią szczepienia pierwotnego a dawką uzupełniającąc |
| Dzieci, wiek 2–10 lat | 2 dawki | ≥2 miesiące | Nie określono potrzebyd |
| Młodzież (≥11 lat) i doroślie | 2 dawki po 0,5 ml | ≥1 miesiąc | Nie określono potrzebyd |
| a Pierwszą dawkę należy podać w wieku 2 miesięcy. Nie określono dotychczas bezpieczeństwa stosowania ani skuteczności szczepionki Bexsero u niemowląt w wieku poniżej 8 tygodni. Brak dostępnych danych. b W przypadku opóźnienia dawka uzupełniająca nie powinna być podana później niż w wieku 24 miesięcy. c Patrz punkt 5.1. ChPL. Nie określono dotychczas potrzeby i schematu podawania kolejnych dawek uzupełniających. d Patrz punkt 5.1. ChPL e Brak dostępnych danych dla dorosłych w wieku powyżej 50 lat. | |||
Piśmiennictwo:
1. Immunisation against infectious disease. Green Book. www.gov.uk2. Canadian Immunization Guide. Meningococcal Vaccine. www.canada.ca/en
3. General recommendations on immunization. Recommendations of the Advisory Committee on Immunization Practices (ACIP). MMWR, 2011; 60 (RR 02): 1–60 (www.mp.pl/szczepienia/artykuly/wytyczne/)
4. Charakterystyka Produktu Leczniczego Bexsero
