Czy można szczepić dziecko, któremu po kontakcie domowym z chorym na gruźlicę profilaktycznie zlecono izoniazyd na 6 miesięcy?
Izoniazyd stosuje się profilaktycznie u dzieci po kontakcie z osobą prątkującą oraz po potwierdzeniu zakażenia prątkiem gruźlicy, jednak bez objawów choroby. U małych dzieci (do 5 lat) z bliskiego, domowego kontaktu z osobą prątkującą (osoby z tzw. pierwszego kręgu) leczenie izoniazydem rozpoczyna się nawet w przypadku ujemnego wyniku badań w kierunku zakażenia (test IGRA). W związku z tym dzieci otrzymujące profilaktycznie izoniazyd to pacjenci, u których nie rozpoznaje się choroby, a jedynie utajone zakażenie. Nie stanowi to przeciwwskazania do wykonywania szczepień.
Należy jednak zaznaczyć, że o ile odroczenie podania dawek przypominających o 6 miesięcy najczęściej nie stwarza dużego ryzyka infekcji, o tyle odroczenie szczepień u małych dzieci i niemowląt może je narazić na inne poważne zakażenia.
Warto pamiętać, że szczepienie przeciwko odrze może być przyczyną ujemnego wyniku próby tuberkulinowej. Jednak obecnie badanie to rzadko wykorzystuje się w ramach diagnostyki zakażenia ze względu na trudności w interpretacji wyniku u osób wcześniej szczepionych BCG. Aktualnie dostępne są lepsze metody diagnostyczne (test IGRA), na których wyniki szczepienie nie ma wpływu.
Inaczej wygląda problem szczepienia BCG noworodków matek chorych na gruźlicę. W tym przypadku szczepienie BCG odracza się do czasu zakończenia profilaktycznego podawania izoniazydu i wykonuje 2 tygodnie po zakończeniu leczenia.
Piśmiennictwo:
1. Korzeniewska-Koseła M.: Postępowanie wobec osób z kontaktu z chorym na gruźlicę. www.mp.pl/szczepienia/artykuly/2. Kroger A.T., Sumaya C.V., Pickering L.K., Atkinson W.L., Centers for Disease Control and Prevention: General recommendations on immunization. Recommendations of the Advisory Committee on Immunization Practices (ACIP). MMWR, 2011; 60: 1–60
