Jak szczepić 9-letniego chłopca, leczonego z powodu pospolitego zmiennego niedoboru odporności oraz autoimmunologicznego zapalenia wątroby? U dziecka po dwukrotnym kompletnym szczepieniu przeciwko wirusowemu zapaleniu wątroby typu B stężenie anty-HBs wynosi 0. Chłopiec otrzymuje immunoglobuliny co 4 tygodnie, a także prednizon (15 mg/dobę) oraz azatioprynę. Które szczepionki są w jego przypadku przeciwwskazane i jakie dodatkowe szczepienia zalecić?
W opisie tego przypadku pospolitego zmiennego niedoboru odporności (CVID) nie uwzględniono oceny badań immunologicznych, trudno więc określić, na ile jest możliwa odpowiedź chorego na szczepionki inaktywowane. Brak odpowiedzi na szczepienie przeciwko wirusowemu zapaleniu wątroby (WZW) typu B może wskazywać, że u chłopca występuje problem generalnego braku odpowiedzi na szczepienia. Dzieci z tym zespołem chorobowym wymagają stałego monitorowania odpowiedzi na kolejne szczepienia. Prowadzone leczenie immunoglobuliną świadczy o tym, że chory ma zapewnioną ochronę przez chorobami zakaźnymi poprzez immunoprofilaktykę bierną. Z kolei leczenie immunomodulacyjne może dodatkowo niekorzystnie wpływać na odpowiedź poszczepienną. W chorych na CVID przeciwwskazane jest podawanie jakichkolwiek szczepionek „żywych” (takich jak np. doustna szczepionka przeciwko poliomyelitis [OPV], szczepionka przeciwko odrze, śwince i różyczce [MMR] czy przeciwko ospie wietrznej), zaleca się są natomiast szczepienia przeciwko zakażeniom pneumokokowym oraz przeciwko grypie sezonowej.
