Wprowadzenie: Bezpieczeństwo szczepień ochronnych u osób chorych na stwardnienie rozsiane (SM) od dawna budzi niepokój, gdyż opisywano przypadki rzutu choroby po szczepieniu.
Metodyka: Badanie kliniczno–kontrolne; grupę kontrolną stanowili ci sami chorzy w innym okresie choroby. Dane o czasie i liczbie szczepień ustalano na podstawie wywiadów i dokumentacji medycznej. Porównywano narażenie na szczepienie w ciągu 2 miesięcy poprzedzających rzut SM z wcześniejszymi 4 okresami kontrolnymi (po 2 miesiące każdy).
Badani: 643 chorych na SM z rzutem choroby po >=12 miesiącach remisji
Wyniki: W ciągu 2 miesięcy poprzedzających rzut SM szczepionych było 2,3% chorych, a w ciągu pozostałych czterech 2–miesięcznych okresów kontrolnych – 2,8–4,0%.
Ryzyko rzutu SM związane ze szczepieniem ochronnym w ciągu poprzedzających 2 miesięcy nie różniło się znamiennie od ryzyka w okresach kontrolnych (RR: 0,71; 95% CI: 0,40–1,26). Ryzyko to nie zależało od rodzaju szczepionki (głównie przeciwko WZW B, tężcowi i grypie). Podobne wyniki uzyskano, obliczając ryzyka rzutu SM w 1 i 3 miesiące po szczepieniu.
Wnioski: Szczepienia ochronne u chorych na SM nie zwiększyły ryzyka wystąpienia rzutu choroby.