medycyna praktyczna dla lekarzy
medycyna praktyczna dla lekarzy
Autorzy przeglądu systematycznego z metaanalizą 30 badań obejmujących łącznie 4317 chorych poszukiwali odpowiedzi na pytanie, które zespolenie wiąże się z mniejszym urazem operacyjnym i szybszym powrotem do zdrowia. Krótkie opracowanie wzbogacono komentarzem redakcyjnym.
Przegląd systematyczny z metaanalizą 71 badań z randomizacją, w tym 45 oceniających analgezję z wyprzedzeniem i 26 oceniających analgezję prewencyjną, z podaniem niesteroidowych leków przeciwzapalnych przed zabiegami różnego rodzaju (m.in. chirurgia jamy brzusznej i ortopedia).
W wieloośrodkowym (7 ośrodków) prospektywnym badaniu z randomizacją, przeprowadzonym w latach 2011–2017 w Korei, wzięło udział 88 chorych na raka gruczołowego wstępnicy lub esicy.
Badanie otwarte z randomizacją, przeprowadzone w latach 2015–2017 w 7 ośrodkach w Japonii, objęło 400 chorych.
Sposób skojarzonego leczenia resekcyjnego raka żołądka w USA i Europie ukształtowały 2 badania: Intergroup 0116 oraz MAGIC. Wykazano w nich poprawę w zakresie przeżyć całkowitych po pooperacyjnej chemioradioterapii lub okołooperacyjnej chemioterapii. Badanie CRITICS rozpoczęto w roku 2007 i uwzględniono w nim metody leczenia zaproponowane w obu wyżej wymienionych badaniach.
Chirurdzy przyjmujący chorych w ambulatorium nosili maski albo przezroczyste, albo nieprzezroczyste. Po kontakcie z lekarzem każdy pacjent wypełniał stosowny formularz i odpowiadał na pytania dotyczące empatii chirurga, zaufania, jakie ten wzbudzał, oraz jakości komunikacji.
Występowanie wewnątrzprzewodowych nowotworów o brodawkowatym typie wzrostu było znane od dawna. Mimo że nazewnictwo tego rodzaju zmian różniło się w zależności od kraju i regionu, to wiadomo było, że charakteryzują się korzystniejszym pooperacyjnym rokowaniem niż rak dróg żółciowych.
Omówienie aktualnych wytycznych European Society of Gastrointestinal Endoscopy.
Odpowiedzi udziela dr n. med. Michał Skalski.
Ostatnimi laty odnotowano częstsze występowanie raka brodawkowatego tarczycy, zwłaszcza jednego z jego podtypów – wariantu pęcherzykowego. W ciągu ostatnich 3 dekad jego częstość zwiększyła się 3-krotnie i obecnie stanowi on 10–20% wszystkich raków tarczycy wykrywanych w Europie i Ameryce Północnej. Wariant pęcherzykowy wyodrębniono i opisano w latach 70. ubiegłego wieku jako guz składający się ze skupisk pęcherzyków nowotworowych niezawierających struktur brodawkowatych, lecz wykazujących cechy jądrowe typowe dla raka brodawkowatego tarczycy.
