ZESTAWIENIE SKRÓTÓW:
GERD – choroba refluksowa przełyku,
LES – dolny zwieracz przełyku
Ostatnich kilkanaście lat to okres znacznego wzrostu zainteresowania czynnościowymi chorobami przełyku i połączenia przełykowo-żołądkowego, a zwłaszcza choroby refluksowej (gastroesophageal reflux disease – GERD). Coraz więcej pisze się i mówi na ten temat i to nie tylko w gronie specjalistów. W społeczeństwie rośnie powszechna świadomość istnienia takiej jednostki chorobowej, objawów z nią związanych oraz możliwości leczenia. Przyczynia się do tego z pewnością kampania reklamowa preparatów mających pomóc w opanowaniu zgagi i dolegliwości dyspeptycznych. Z jednej strony o postępie w leczeniu refluksu żołądkowo-przełykowego zdecydowało wprowadzenie na rynek i znaczne upowszechnienie inhibitorów pompy protonowej (IPP), które stanowią obecnie podstawę leczenia zachowawczego. Z drugiej strony przyczynił się do tego znaczny rozwój techniki laparoskopowej. Nim to nastąpiło, chirurgia zajmowała marginalne miejsce w terapii chorych na GERD, teraz natomiast leczenie operacyjne to jeden z podstawowych sposobów postępowania. Obydwa te czynniki spowodowały swoisty renesans badań dotyczących zaburzeń czynnościowych dystalnego odcinka przełyku, zwłaszcza w przypadku GERD. Znaczne zainteresowanie tematem – tak wśród lekarzy, jak i chorych – spowodowało, że leczeniem tych ostatnich zajmuje się ogromna rzesza specjalistów z różnych dziedzin. Wynikają z tego oczywiste różnice poglądów i zapatrywań zarówno na kwestie zasadnicze, jak i drobne szczegóły techniczne. Dotyczy to także leczenia operacyjnego. Istnieje wiele odmian zabiegów antyrefluksowych. Również w przypadku najczęściej wykonywanych operacji chirurdzy stosują rozmaite modyfikacje. Hunter zwrócił na to uwagę, dając wyraz swemu zdziwieniu, jak dalece mogą różnić się od siebie operacje określane przez chirurgów tą samą nazwą. Stąd trudności w porównywaniu wyników, gdyż dana operacja – nazywana na przykład zabiegiem sposobem Nissena – bardzo różni się w poszczególnych ośrodkach.
