Dzieci i młodzież

• Jak postępować z pacjentami, którzy dokonują niesamobójczych okaleczeń?

  Dlaczego w przypadku nastolatków, którzy dokonują niesamobójczych okaleczeń, włączenie do leczenia rodziny pacjenta jest istotnym elementem procesu terapeutycznego? Wyjaśnia prof. Agnieszka Gmitrowicz.

• Myśli i tendencje samobójcze oraz samookaleczenia u nastolatków: rozpoznawanie, prowadzenie rozmowy z pacjentem, postępowanie – cz. 2.

  Część 2. Samookaleczenia u nastolatka – jak rozmawiać, jak postępować?

• Zaburzenia lękowe uogólnione w dzieciństwie – cz. 2. Diagnostyka i leczenie

  Niektóre dzieci temperamentalnie cechują się bardziej lękliwym usposobieniem i jeśli nie powoduje to ich cierpienia i nie utrudnia w znaczący sposób funkcjonowania, nie wymagają leczenia. Szczególnym wyzwaniem jest ocena pod kątem zaburzeń lękowych niemowląt i dzieci młodszych. Kontakt werbalny w tych początkowych latach życia jest ograniczony, więc podstawą lekarskiej oceny w tym przypadku są w dużej mierze przekazy niewerbalne.

• Chłopcy grający w gry wideo mniej narażeni na depresję

  Chłopcy, którzy w wieku 11 lat regularnie grają w gry wideo, trzy lata później są mniej narażeni na wystąpienie objawów depresji - wynika z nowych badań naukowców z University College London (UCL) w Wielkiej Brytanii.

• Agresja szkolna ma więcej twarzy niż myślisz

  Dzieci w szkołach podstawowych doświadczają różnorakich form przemocy: nie tylko bicia czy przezywania, lecz także często dość wyrafinowanych i trudnych do zauważenia przez dorosłych przejawów nietolerancji czy dyskryminacji – mówi dr Piotr Rycielski, psycholog specjalizujący się w zapobieganiu przemocy szkolnej.

• Myśli i tendencje samobójcze oraz samookaleczenia u nastolatków: rozpoznawanie, prowadzenie rozmowy z pacjentem, postępowanie – cz. 1.

  Celem autorów niniejszego artykułu jest wyposażenie lekarza podstawowej opieki zdrowotnej w praktyczne zalecenia dotyczące postępowania w przypadku występowania samookaleczeń i myśli samobójczych u nastolatków.

• ADHD u dzieci i młodzieży – diagnostyka różnicowa i rokowanie

  Dokonując diagnostyki różnicowej, należy brać pod uwagę takie jednostki chorobowe, które mają podobną symptomatologię do ADHD, ale także te, które mogą z tym zaburzeniem współwystępować oraz które współwystępując, okresowo pogarszają funkcjonowanie dziecka.

• Zaburzenia lękowe uogólnione w dzieciństwie – cz. 1. Epidemiologia i obraz kliniczny

  Dzieci z tym rozpoznaniem doświadczają ciągłego napięcia, które w tej populacji często manifestuje objawami somatycznymi, np. zaburzeniami żołądkowo-jelitowymi czy bólami głowy lub symptomatologia sugeruje zgoła inne rozpoznanie psychiatryczne. Dlatego ustalenie trafnego rozpoznania często stanowi wyzwanie dla klinicystów.

• ADHD u dzieci i młodzieży – diagnostyka

  Nie dysponujemy pojedynczym testem diagnostycznym, który pozwala jednoznacznie ustalić rozpoznanie ADHD lub jednoznacznie je wykluczyć. Jest to rozpoznanie typowo kliniczne.

• ADHD u dzieci i młodzieży – obraz kliniczny

  Istotą zaburzenia jest występowanie deficytu uwagi, zwiększenia ruchliwości i impulsywności. Ta triada objawów pozwala na ustalenie rozpoznania i rozpoczęcie procesu terapeutycznego.