W jakich sytuacjach należy szczepić dorosłych przeciwko meningokokom?

Skróty: 4CMenB – białkowa rekombinowana szczepionka przeciwko meningokokom grupy B, MCV-C – skoniugowana szczepionka przeciwko meningokokom grupy C, MCV-4 – skoniugowana 4-walentna szczepionka przeciwko meningokokom grupy A, C, W-135 i Y

Inwazyjna choroba meningokokowa (IChM) może wystąpić w każdym wieku, ale ryzyko zachorowania wyraźnie się zmniejsza po 25. roku życia (p. Jakie są czynniki ryzyka zachorowania na inwazyjną chorobę meningokokową? i W których grupach wiekowych obserwuje się największą zapadalność na IChM i jakie grupy serologiczne meningokoków dominują w Polsce?). Szczepienie przeciwko meningokokom należy zatem proponować dorosłym osobom, które wyjeżdżają w rejony endemiczne choroby meningokokowej (p. Jaka jest epidemiologia inwazyjnej choroby meningokokowej na świecie [poza Polską]?) oraz w grupach ryzyka:

• zawodowych (pracownicy placówek opieki zdrowotnej narażeni na bezpośredni kontakt z chorymi oraz personel pracowni mikrobiologicznych);
• ze względu na styl życia (częste podróże, życie w zbiorowiskach [np. domy studenckie, internaty, koszary], podejmowanie zachowań sprzyjających zakażeniu [intymne kontakty z nosicielem lub osobą chorą, np. głęboki pocałunek, liczne intymne kontakty]);
• ze względu na szczególne obciążenia zdrowotne zwiększające ryzyko inwazyjnych zakażeń bakteriami otoczkowymi (przede wszystkim anatomiczny lub czynnościowy brak śledziony, wrodzone lub nabyte niedobory w układzie dopełniacza [C5-C9] i properdyny, ale także: inne wrodzone niedobory odporności, zakażenie HIV, leczenie z powodu nowotworu złośliwego lub inna terapia immunosupresyjna, choroby reumatyczne, przewlekła choroba nerek lub wątroby, leczenie ekulizumabem [napadowa nocna hemoglobinuria, nietypowy zespół hemolityczno-mocznicowy]). W takich przypadkach zaleca się stosowanie szczepionek skoniugowanych (MCV-C, MCV-4) oraz białkowych rekombinowanych szczepionek przeciwko meningokokom grupy B (4CMenB).