Wprowadzenie: Według Światowej Organizacji Zdrowia ponad 2 miliardy osób jest zakażonych wirusem zapalenia wątroby typu B (HBV), a 350 milionów z nich choruje na przewlekłe wirusowe zapalenie wątroby. Od 1982 roku dostępne są rekombinowane podjednostkowe szczepionki przeciwko HBV i do tej pory na całym świecie podano około 1 miliarda dawek tych szczepionek. Chociaż uważana się je za jedne z najbezpieczniejszych, a w wielu krajach są stosowane w ramach obowiązkowego programu szczepień ochronnych, wciąż pojawiają się opinie o poważnych odczynach poszczepiennych, na przykład zachorowaniach na stwardnienie rozsiane w ciągu kilku tygodni po szczepieniu przeciwko HBV.
Metodyka: badanie kliniczno–kontrolne zagnieżdżone.
Badani: 192 kobiety chore na stwardnienie rozsiane i 534 zdrowe kobiety w grupie kontrolnej; wszystkie badane osoby były pielęgniarkami biorącymi udział w badaniach kohortowych Nurses' Health Study i Nurses' Health Study II.
Opis metody: Dane o datach i liczbie podanych dawek szczepionki przeciwko HBV zbierano za pomocą odpowiedniego kwestionariusza i potwierdzano na podstawie świadectw szczepień.
Najważniejsze wyniki: Szczepieniu przeciwko HBV poddało się w dowolnym czasie przed zachorowaniem na stwardnienie rozsiane 16,8% kobiet, a 4,7% z nich szczepiono do 2 lat przed wystąpieniem objawów choroby. W tym samym okresie w grupie kontrolnej zaszczepiono odpowiednio 15,7% i 5,6% badanych. Szczepienie przeciwko HBV nie miało więc wpływu na ryzyko zachorowania na stwardnienie rozsiane (RR: 0,9; 95% CI: 0,5–1,6) ani ryzyko zachorowania w ciągu 2 lat po szczepieniu (RR: 0,7; 95% CI: 0,3–1,8). Nie wykazano także zależności między liczbą podanych dawek szczepionki a ryzykiem zachorowania.
Wniosek: Nie stwierdzono związku między szczepieniem przeciwko HBV a zachorowaniem na stwardnienie rozsiane.
(opr. J.M.)
