medycyna praktyczna dla lekarzy
medycyna praktyczna dla lekarzy
W artykule przedstawiono nowe informacje dotyczące zastosowania zieleni indocyjaninowej jako markera fluorescencyjnego w chirurgii dziecięcej, postępowania we wnętrostwie, postępowania operacyjnego w chorobie Hirschsprunga, wykorzystania holograficznych wizualizacji we współczesnej chirurgii oraz wpływu pandemii COVID-19 na leczenie ostrego zapalenia wyrostka robaczkowego u dzieci.
W artykule omówiono nowe doniesienia kliniczne dotyczące leczenia ostrego zapalenia wyrostka robaczkowego, stosowania metod inżynierii tkankowej oraz postępowania diagnostycznego i terapeutycznego we wrodzonych wadach układu oddechowego.
Chirurdzy dziecięcy jak żadna inna specjalność chirurgiczna obejmują swą działalnością wiele zróżnicowanych grup pacjentów w wieku od noworodkowego do okresu dojrzałości. Bardzo szerokie jest także spektrum chorób i wad wieku dziecięcego wymagających leczenia operacyjnego.
Wodonercze wywołane zwężeniem podmiedniczkowym może być skutecznie leczone laparoskopowo. Chłopców z jądrem wędrującym, u których w trakcie obserwacji stwierdzono trwałe przyjęcie nieprawidłowej pozycji jądra, należy zakwalifikować do orchidopeksji.
Dzięki współpracy chirurgów dziecięcych i ekspertów nauk podstawowych coraz lepiej i dokładniej możemy poznać aspekty etiologiczne i patofizjologiczne chorób wieku dziecięcego.
Rok 2011 to kolejny rok dynamicznego rozwoju chirurgii dziecięcej. Postęp ten wyraża się na wielu płaszczyznach.
Rok 2010, podobnie jak i ostatnie lata mijającej dekady, to okres bardzo szybkiego wdrażania technik chirurgii małoinwazyjnej do praktyki klinicznej w wielu ośrodkach chirurgii dziecięcej.
Zasadniczym forum prezentacji doświadczeń uzyskiwanych przez chirurgów dziecięcych pozostają 3 międzynarodowe czasopisma z tego zakresu, a mianowicie "Journal of Pediatric Surgery", "Pediatric Surgery International" oraz "European Journal of Pediatric Surgery".
Rok 2008 był okresem dynamicznego rozwoju chirurgii dziecięcej jako dyscypliny klinicznej obejmującej swoim zakresem leczenie wielu wad wrodzonych i nabytych chorób wieku dziecięcego. Tak szerokie spektrum zmian patologicznych, z którym stykają się chirurdzy dziecięcy w swojej codziennej praktyce, stanowi nadal najważniejszy i unikalny element, wyróżniający chirurgię dziecięcą od innych specjalności chirurgicznych.
W roku 2007 roku nie odnotowano przełomowych osiągnięć wyrażających się wprowadzeniem nowych, nieznanych dotychczas sposobów operacyjnego leczenia chorób wieku dziecięcego. Podobnie jak w latach poprzednich, postęp w chirurgii dziecięcej związany był przede wszystkim z badaniami doświadczalnymi pozwalającymi na dokładniejsze poznanie patofizjologicznych aspektów chorób oraz z upowszechnianiem, czyli intensywniejszym wprowadzaniem do rutynowej praktyki klinicznej zabiegów wykonywanych technikami małoinwazyjnymi.
