Pacjentka sygnalizowała trwające od kilku tygodni dolegliwości o charakterze bólu okolicy odbytu, okresowego krwawienia podczas wypróżniania oraz brudzenia bielizny śluzem i stolcem.
Karetką pogotowia ratunkowego przywieziono na szpitalny oddział ratunkowy (SOR) 80-letnią kobietę z podejrzeniem wypadnięcia odbytnicy.
Pacjent przebył przed 6 miesiącami resekcję przednią odbytnicy z powodu raka z wytworzeniem czasowej, odbarczającej ileostomii. Resekcja była doszczętna. Obecnie chory skarży się na ból podbrzusza i utrzymujące się uczucie parcia na stolec.
Pacjenta przyjęto na oddział chirurgii w trybie ostrego dyżuru z powodu uwięźniętych i wykrzepionych guzków krwawniczych odbytu. W wywiadzie zgłaszał od 3 dni plamienie krwią, silny ból, pieczenie, świąd okolicy odbytu. W badaniu fizykalnym w odbycie były widoczne zakrzepowo zmienione, martwicze i „rozpadające się” guzki krwawnicze.
O ile problematyka zaparć jest materiałem na opasłą książkę, o tyle występująca u niektórych pacjentów „twarda konsekwencja” zaburzeń oddawania stolca (fecal impaction) jest tematem tyleż prostym co niewdzięcznym.
Wydaje się celowe ciągłe szkolenie ginekologów przynajmniej w zakresie podstawowych zaburzeń proktologicznych wobec częstości ich występowania, tym bardziej że to właśnie lekarz ginekolog stale opiekuje się ciężarną i położnicą i może wcześnie zauważyć objawy.
Pod pojęciami takimi jak torbiel pilonidalna, zatoka włosowa, torbiel krzyżowa, cysta pilonidalna czy krzyżowo-guziczna torbiel włosowa kryje się nieduża przetoka formująca się w miejscu, gdzie plecy kończą swą szlachetną nazwę.
Podstawowym celem leczenia pacjentów z dużego stopnia NS powinna być poprawa jakości życia, codziennej egzystencji, z możliwością prowadzenia aktywności i korzystania z życia towarzyskiego w stopniu zaspokajającym ich potrzeby psychosocjalne.
Zaburzenia dna miednicy pod postacią wypadania, wgłobienia bądź uchyłków stanowią znaczny problem dla pacjenta cierpiącego z powodu dolegliwości bólowych, nietrzymania stolca czy trudności z defekacją. Sytuacja jest jeszcze gorsza, jako że obecnie nie ma jednej uniwersalnej metody mogącej przynieść im ulgę w dolegliwościach, które nierzadko oznaczają codzienne wykonywanie złożonych rytuałów związanych z czynnością – wydawałoby się – tak prostą jak wypróżnienie.
Świąd odbytu jest trudnym problemem dla chorego, gdyż znacznie upośledza jakość życia. Wyzwala mechanizmy obronne z trudnymi do odwrócenia reakcjami somatycznymi i psychicznymi. Świąd odbytu może być objawem poważnych chorób ogólnoustrojowych, także nowotworów. Jak zawsze w medycynie, wczesne rozpoznanie i ukierunkowane leczenie pozwala na eliminację przyczyny, ustąpienie objawów czy wdrożenie leczenia onkologicznego w razie rozpoznania nowotworu.